梅坞青黄子,草陂红紫花。双鹅朝戏浦,群鸭暮还家。
赤脚挑残笋,苍头摘晚茶。出门逢野老,满意说桑麻。
正厌鸠呼雨,俄闻鹊噪晴。
路开知潦退,书展喜窗明。
日透疏帘影,风传暮角声。
儿童竞相报,门有卖朱樱。
长歌嫋嫋插秧天,小繖翻翻入市船。
高栋巢乾初乳燕,绿槐阴密已鸣蝉。
只言末俗人情恶,未废先生日晏眠。
推枕起来闲弄笔,铜蟾手自挹寒泉。
鬓毛秃尽齿牙疏,难受人间折简呼。
诗酒本来无藉在,形骸况复不枝梧。
槐阴渐密能鄣日,池水新生可浴凫。
移得太行终亦死,平生常笑北山愚。
大耋光阴短,南讹日月长。
松枯宜倒壑,龟老惯榰床。
寂寂三升稷,悠悠百本桑。
饥寒犹肮脏,何术砭吾肓?
藤冠草屦病支离,门外纷纷百不知。
解箨有声惊倦枕,飞花无力点清池。
闲思旧事惟求醉,老感流年只自悲。
绿树阴中红练起,一团零乱湿臙脂。
梅坞青黄子,草陂红紫花。
双鹅朝戏浦,群鸭暮还家。
赤脚挑残笋,苍头摘晚茶。
出门逢野老,满意说桑麻。
松阴系马启朱扉,粔籹青红正此时。
守墓万家犹有日,及亲三釜永无期。
诗成谩写天涯感,泪尽何由地下知。
富贵贱贫俱有恨,此生长废蓼莪诗。
展开阅读全文
三日雨不止,意谓无复晴;泥深不可出,卧听空阶声。
事有未易料,南风起三更,阵阵浮云归,杲杲初日明。
穑事既竭作,机杼比屋鸣。
天公真老手,谈笑功皆成。
家家有新酿,欢言相送迎。
蝗櫱幸扫空,努力谋春耕。
葛衣初著喜新晴,寂寂虚堂一榻横。
乍坼孤花藏叶罅,晚归双燕拂帘旌。
舞空不断游丝直,掠地还飞落絮轻。
剩欲倚阑寻好句,清笳已复动高城。