山杏溪桃次第开,狂风正用此时来。
未妨老子凭栏兴,满地残红点绿苔。
展开阅读全文
篮舆晚绕湖,乐此新秋凉。
粉落竹方老,红凋荷更香。
天宇无纤云,仰视鸿鹄翔。
小楼久不登,抚槛悲慨慷。
浮生寄一梦,共尽无彭殇。
况我数月客,转眼促去装,顾作儿女态,裴徊惜流光。
檐角迎夜月,林间送斜阳。
四年已五迁,终岁常遑遑。
安得一茆屋,归老樵枫旁。
危槛凌风出半空,怪奇造化欲无功。
天垂缭白萦青外,人在纷红骇绿中。
日月匆匆双转毂,古今杳杳一飞鸿。
酒酣独卧林间石,未许尘寰识此翁。
暮雨萧萧集瓦沟,空阶点滴送清愁。
何由乞得须臾睡,直到窗明滴未休。
点滴茅檐雨,长宵不肯晴。
残缸待鸡唱,倦枕厌枭鸣。
已践衰残境,况兼羁旅情。
晨兴亦何事,椎髻绕廊行。
藩篱处处蔓牵牛,薏苡丛深稗穗抽。
只道物生常茂遂,一宵风雨又成秋。
正看飞雪暗江天,不觉新春已粲然。
花气袭人娱独夜,雨声遶舍送丰年。
樵风未改山川旧,褉事空悲岁月迁。
一榼可营身尚健,故应先治下湖船。
人日春犹浅,鸡晨夜向阑。
残缸灯晕小,单枕雨声寒。
难补皇天漏,空思后土乾。
山家尊酒薄,怀抱若为宽。
泽国寒多雨,畸人夜少眠。
不缘酲作病,只合醉终年。
庭草已争茁,园梅空自怜。
重云不难抉,无剑倚青天。
夜雨有残滴,秋碪无绝声。
得诗旋已忘,觅睡固难成。
壮志悲垂老,归耕愿太平。
发春才属尔,岁事又峥嵘。