金华山北涪水西,仲冬风日始凄凄。山连越巂蟠三蜀,
水散巴渝下五溪。独鹤不知何事舞,饥乌似欲向人啼。
射洪春酒寒仍绿,目极伤神谁为携。
纳纳乾坤大,行行郡国遥。云山兼五岭,风壤带三苗。
野树侵江阔,春蒲长雪消。扁舟空老去,无补圣明朝。
杖锡何来此,秋风已飒然。雨荒深院菊,霜倒半池莲。
放逐宁违性,虚空不离禅。相逢成夜宿,陇月向人圆。
江上日多雨,萧萧荆楚秋。高风下木叶,永夜揽貂裘。
勋业频看镜,行藏独倚楼。时危思报主,衰谢不能休。
贤良归盛族,吾舅尽知名。徐庶高交友,刘牢出外甥。
泥涂岂珠玉,环堵但柴荆。衰老悲人世,驱驰厌甲兵。
气春江上别,泪血渭阳情。舟鹢排风影,林乌反哺声。
永嘉多北至,句漏且南征。必见公侯复,终闻盗贼平。
郴州颇凉冷,橘井尚凄清。从役何蛮貊,居官志在行。
平生江海心,宿昔具扁舟。岂惟青溪上,日傍柴门游。
苍皇避乱兵,缅邈怀旧丘。邻人亦已非,野竹独修修。
船舷不重扣,埋没已经秋。仰看西飞翼,下愧东逝流。
故者或可掘,新者亦易求。所悲数奔窜,白屋难久留。