孤村群动息,远水夜闻声。想得暗流处,无人空月明。
遥应连石急,复似杂松清。独听浑无尽,机心自不生。
一家背溪水,郭外有柴关。野近每独往,僧来相伴闲。
病犹恋诗酒,老复爱云山。愿得捧琴杖,逐君泉石间。
本无家计累,容易作闲身。买药寄山客,写诗呈故人。
微霜竹篱净,晓日石床新。园里菊花发,又堪招近邻。
荒斋人不到,当路长秋苔。澹日合云上,凉风吹雨来。
鸟喧园枣熟,蝶乱井葵开。复是去年候,草堂思几回?
庭前槐叶落,不复听鸣蝉。朝食当新谷,秋衣著旧绵。
惜花愁雨夜,晒药看晴天。渐次中秋近,楼头月又圆。
霁后添凉冷,偏知小院东。新封窗满日,初脱树多风。
草静下饥缺,叶低藏病蠹。此时机虑息,还似在山中。
白首尚求试,知君驱马迟。共当身贱日,相视路岐时。
春雁雨迷影,野棠风绕枝。文章知有数,不敢问归期。
数里闻涛响,到来烟雾迷。平看疑地尽,回首觉天低。
落日片帆外,暮云孤岛西。苍茫人绝语,独有海禽啼。
谷口敛斜晖,树中烟火微。鸟栖游客倦,犬吠主人归。
夜饭烧山栗,荒眠藉草衣。自知无寇盗,不拟作荆扉。
屋角雌鸠鸣,山家知足雨。凉飔始振条,阴霭尚延圃。
适野聊薄游,遂及田间侣。沙水浑亦洁,忻然过前浦。
登高瞰原隰,新华满禾黍。明丽出远山,飒爽启晴宇。
岭霁云犹烧,林暝月已吐。乘兴共还归,分散松径语。