曾称祭酒老儒门,邻曲过从岁独尊。派自有唐三百祀,家传苦县五千言。
诗书善述斯为达,宗祏能修赖有孙。紫阁玉泉多胜地,百龄期尔醉乡园。
一天烟霭何方雨,满径簩□昨夜风。中有高人呼不出,早莺飞处月朣朣。
任君介然稀所可,客邸杜门终日坐。三年怀剌已生毛,一旦间关劳问我。
卷中先示禽言歌,嬉笑之下痛哭多。花下从君读终日,正名纪号皆不磨。
水走云流无定质,不尚高华务平实。五岳真形笔底看,百家奇秘纷然失。
如君好事古有谁,九州车辙安足奇。穆王空有八骏马,岂谓书生能得之。
三闾大夫远游者,足迹未能遍中夏。虚无阊阖叫不开,枉用离骚继风雅。
能游能赋两足矜,半生蹑屩还担簦。计功而食不妄取,神寒骨峻门如冰。
试与极言当世计,达变通经还审势。如此人居草泽间,苍生岂得无凋弊。
与君交好二年来,天轰地裂奔风雷。相逢一度一鼓掌,笑杀时无英杰才。
坐使神州沦劫灰,念之不觉心魂哀。守持廉节止自了,天生我辈何为哉。
宁为夷吾小器匡天下,莫作西山高蹈终蒿莱。
五千言外悟精真,劫劫过来不坏身。浇酒乍禳东国火,掷泥闲化下方人。
开将笑口流春电,养得家鸡在日轮。归去阆风上头住,玉芝宫阙总如银。
种药池边地,良朋乐此留。无方名却老,有草号忘忧。
月好还同咏,时难不妄游。炎州稀胜迹,独上尉佗楼。
客有清秋约,泉来第一峰。涧中分夜月,铛里沸风松。
淡发茶香远,寒消酒力浓。寻源知不近,明日更扶筇。
日暮谁能不倚闾,夫人贤哲古无如。介山隐日曾承命,江左行时未绝裾。
老去每闻加饭报,病中犹寄缓归书。天涯孙子分南北,恸哭寒原走素车。
双飞鸾凤翼天居,近典文章出石渠。夜竹已开多士榜,岭梅遥度使臣车。
惔焚岁月三秋后,历乱云山百战馀。此去彤庭知有献,天涯唯读治安书。
痴心未肯死前休,岂有丹方驻黑头。吟苦望邀来世读,血枯皆代昔人愁。
流连好夜常穿晓,不出青春直过秋。乞得老来还若此,目精明似电光流。
柏舟堪向世人誇,天上高居只两家。月殿嫦娥多桂子,瑶池王母有桃花。