天似空江星似波,时时珠露滴圆荷。平生踪迹慕真隐,
此夕襟怀深自多。格是厌厌饶酒病,终须的的学渔歌。
无名无位堪休去,犹拟朝衣换钓蓑。
秋寒洒背入帘霜,凤胫灯清照洞房。蜀纸麝煤沾笔兴,
越瓯犀液发茶香。风飘乱点更筹转,拍送繁弦曲破长。
散客出门斜月在,两眉愁思问横塘。
绣裙斜立正销魂,侍女移灯掩殿门。
燕子不来花著雨,春风应自怨黄昏。
二月三月雨晴初,舍南舍北唯平芜。前欢入望盈千恨,
胜景牵心非一途。日照神堂闻啄木,风含社树叫提壶。
行看旦夕梨霜发,犹有山寒伤酒垆。
梅花不肯傍春光,自向深冬著艳阳。龙笛远吹胡地月,燕钗初试汉宫妆。风虽强暴翻添思,雪欲侵凌更助香。应笑暂时桃李树,盗天和气作年芳。