木叶洞庭下,秋涛洪泽回。蛇龙今已放,璧马谩成灾。
苍莽空天合,沈吟晓望开。防川有深戒,莫止岸加培。
岂有光芒异,犹怜轮廓坚。蚀深斑色古,渍少篆文全。
弃掷灵何在,摩挲臭尚传。和亲娄敬策,输纳想当年。
人与沙头雁,南飞共此程。捷凌初起势,喜和欲归声。
雪落单于垒,秋生上谷城。梦中如识路,先慰倚门情。
沙碛邻南幕,神京寄北门。风云护天险,鼓角壮边屯。
故事防秋重,当时入寇繁。圣朝今尚德,骑马度黄昏。
万里使穷徼,逡巡敢后期。君恩试艰阻,母意重捐糜。
乡路马蹄缓,边风剑色移。春城今夜雪,先已接龟兹。
三老辽东旧,而今各暮途。寒风自萧索,幽草不荒芜。
冰雪春心长,风尘此态无。市中逢皂帽,曾识管宁无。
委巷精庐小,过从正苦寒。诗吟百遍过,酒借一杯宽。
激楚朱弦瑟,凄凉白玉盘。故交京洛满,妻子恕艰难。
春日临高台,高台淩四荒。与客周顾之,蜿蜿双飞龙。
关弓射龙脊,下中鲤与鲂。长跪烹鲤鱼,牛羊夺臐膷。
贡君千秋万岁乐,愿君乐未央。
握折刀,挥缺斧,山伧三五能杀虎。爪牙犀利皮斑斓,乳虎之怒良可干。
南山日夕羊牛下,牧笛孤吹行路难。
雨意报阑珊,归云几片残。月清今夕景,天复暮春寒。
虚闻增深悔,衰情灭宿欢。浊醪曾不饮,一涉醉乡宽。