咸通时代物情奢,欢杀金张许史家。破产竞留天上乐,
铸山争买洞中花。诸郎宴罢银灯合,仙子游回璧月斜。
人意似知今日事,急催弦管送年华。
相逢俱此地,此地是何乡。侧目不成语,抚心空自伤。
剑高无鸟度,树暗有兵藏。底事征西将,年年戍洛阳。
展开阅读全文
素律初回驭,商飙暗触襟。乍伤诗客思,还动旅人心。
蝉噪因风断,鳞游见鹭沈。笛声随晚吹,松韵激遥砧。
地覆青袍草,窗横绿绮琴。烟霄难自致,岁月易相侵。
涧柳横孤彴,岩藤架密阴。潇湘期钓侣,鄠杜别家林。
遗愧虞卿璧,言依季布金。铮鏦闻郢唱,次第发巴音。
萤影冲帘落,虫声拥砌吟。楼高思共钓,寺远想同寻。
入夜愁难遣,逢秋恨莫任。蜗游苔径滑,鹤步翠塘深。
莫问荣兼辱,宁论古与今。固穷怜瓮牖,感旧惜蒿簪。
晚日舒霞绮,遥天倚黛岑。鸳鸾方翙翙,骅骥整駸駸。
未化投陂竹,空思出谷禽。感多聊自遣,桑落且闲斟。
记得初生雪满枝,和蜂和蝶带花移。
而今花落游蜂去,空作主人惆怅诗。
昔因征远向金微,马出榆关一鸟飞。万里只携孤剑去,
十年空逐塞鸿归。手招都护新降虏,身著文皇旧赐衣。
只待烟尘报天子,满头霜雪为兵机。
独倚危楼四望遥,杏花春陌马声骄。池边冰刃暖初落,
山上雪棱寒未销。溪送绿波穿郡宅,日移红影度村桥。
主人年少多情味,笑换金龟解珥貂。
年年耕与钓,鸥鸟已相依。砌长苍苔厚,藤抽紫蔓肥。
风莺移树啭,雨燕入楼飞。不觉春光暮,绕篱红杏稀。
去岁辞巢别近邻,今来空讶草堂新。
花开对语应相问,不是村中旧主人。
多病仍多感,君心自我心。浮生都是梦,浩叹不如吟。
白雪篇篇丽,清酤盏盏深。乱离俱老大,强醉莫沾襟。
南禽无侣似相依,锦翅双双傍马飞。孤竹庙前啼暮雨,
汨罗祠畔吊残晖。秦人只解歌为曲,越女空能画作衣。
懊恼泽家非有恨,年年长忆凤城归。