春水浑无际,吴天总欲浮。花疏时近眼,柳弱不依洲。
醒酒山风急,看碑野寺幽。提携佳侣在,吾岂负双眸。
黄蒿白苇遍齐东,兔窟经营在此中。野老侧身来似鬼,韩卢点首去如风。
材高并骛难空返,敌狡穷追易见功。立马纵观悲世事,平阳血战亦英雄。
碧殿阴风入,苍苍四桧存。雷烧争拗怒,鬼见尽惊奔。
云气生高盖,龙蛇守直根。只愁移却去,何物镇山门。
日暮登临眼,孤城也自聊。湖多天在水,邑小市侵桥。
芳草叹前路,绿杨惊旧条。望中惟燕子,与客共飘飘。
积水月涓涓,月斜舟稍前。归渔摇艇火,宿鹭定湖天。
遥指塔相对,暗寻花满烟。峰峦无一点,吾醉独苍然。
水势沄沄大,峰文午午浮。春风随处著,花气逼空流。
曲岸斜阳转,长天去鸟愁。十年疲物役,俯首愧沧洲。
碧水风吹皱,朱尘雨浥清。纤歌何处接,慢舸不知行。
骏马盘堤疾,珍禽坐树轻。夕阳何淡淡,山气莫能名。
鹫岭摩天碧,峰峰虎豹文。蛟宫楠木蔽,僧灶水筒分。
石迸林中雨,江飞海上云。高楼吟复笑,倘有骆丞闻。
苏子曾游处,留题剥藓花。春蒸崖腹润,石迮履痕窊。
童子忧深入,山僧许暂家。经奇聊一叹,脚脚近龙蛇。
澶渊非祸宋,代邸本安刘。力竭山河在,功成骨肉忧。
草衔冤血碧,江挟怒潮流。雪涕荒祠下,乾坤正可愁。