严胜诸孙贤至今,相承种德满家林。绿槐丹杏风流远,翠竹苍松岁月深。
倾盖昔谁陪俊赏,过庭今复嗣徽音。此生夙有东游愿,杖屦他时或可寻。
诘曲阑干面翠微,葱笼窗户溢清晖。雨侵斜日明边过,云望山前缺处归。
多病过春犹止酒,薄寒向晚却添衣。宦名不负沧波愿,羞见陂田白鸟飞。
客亭南北厌飘零,尚喜扬镳过故城。桐叶不堪追往事,泥丸尤足见民情。
青山阅世几兴废,白塔向人如送迎。伫立夕阳无限思,西风禾黍动秋声。
仙苑奇葩别晓丛,绯衣香拂御炉风。巧移倾国无双艳,应费司花第一功。
天上异恩深雨露,世间凡卉漫铅红。情知不逐春归去,常在君王顾盼中。
草草生涯付短椽,身随到处即安然。功名角上无多地,风月壶中自一天。
世路久谙甘缩首,曲车才值便流涎。一生笑我林鸠拙,辛苦营巢二十年。
水绕千家邑,山围一席天。桑麻新雨露,桧柏老风烟。
梦后馀芳草,愁时更杜鹃。亦知推不去,端用得忘年。
寺得新游处,轩馀旧赋诗。山川蒲子国,松柏晋侯祠。
行止非人力,登临且岁时。道人应笑我,真负鹿门期。
稻垄分棋局,松门入画图。牛羊归自急,鸥鹭宿相呼。
落日低青嶂,高风起暝途。归僧上烟霭,回首愧区区。
草树醒朝雨,乌鸢快晚晴。山光自明润,野气亦凄清。
茗碗閒中味,纹楸静里声。此怀能自适,未要缚簪缨。
渺渺横烟渚,凄凄挂月村。酒非邻舍取,诗复故人论。
世态乌栖屋,生涯雀在门。西山却多思,松雪动吟魂。