不为寻仙子,吾能远出湖。水滨维舴艋,屋角认棕榈。
漉瓮分红酒,挥毫写白须。思诗看素壁,待与再来书。
展开阅读全文
国学在国,乡校在乡。
在遂曰序,在党曰庠。
虞夏殷周,厥制弥详。
家亦有塾,以修以藏。
蒙而已养,长罔不臧。
下而为士,上而侯王。
莫不有师,扶纲植常。
生人之类,赖此以生。
四海九州,以治以平。
家德户行,靡刑靡兵。
岂若后世,丧实存名。
业岂无斋,论亦有堂。
所习伊何,止于词章。
剽窃掇拾,青紫为荣。
高虚卑浅,烛理弗明。
亦儒其冠,亦公亦卿。
鄮山之塾,谁实成之。
匪有所觊,而斯营之。
一圣百贤,厥庑煌煌。
睎之则是,景行是行。
展开阅读全文
卧闻邻客晓先发,亦束寝衣辞旅榻。
急雨顿止风稍动,空山微凉路不滑。
溪流向西吾适东,舟渡者三更横纵。
人心最险天自易,左路欲穷须右通。
蚕放三眠大麦熟,含桃烂红豌豆绿。
野次思之不可致,七日菜食市无肉。
南山之北归去来,摘菊剪韭手所栽。
说诗命酒花当开,焉用舍是登崔嵬。
展开阅读全文
识本色人须本色,臭味论心不论迹。
青莲居士浣花老,画像有人能画得。
非陈无己黄鲁直,看画题诗难落笔,
醉翁万代文章伯,中年偶堕滁阳谪。
琅琊山亭酿泉酒,翁心不醉醉宾客。
庆历朝廷天清明,谁张党论摇升平。
禽鸣不知人之乐,党论无乃犹禽鸣。
一时人乐从太守,交错觥筹送杯酒。
乐其所乐翁来思,宾客欢哗终不知。
既是宾客尚不知,画工焉得而画之。
彼弈者弈射者射,摇毫臆度丹青解。
醉翁醉态尚难摹,翁心乐处如何画。
皆山一曲吾能歌,童而习之今鬓皤。
翰墨世无苏老坡,奈此图中风景何。
大道行天如日月,群儿簸弄竟何如。
自悲责沈曾为学,安得尊尧更有书。
义胆轮囷千古在,神州攻战百年余。
诬辞逆像今俱已,犹恐忠贤恨未祛。
油泥方滑道,返照隔楼明。
年已如秋老,心犹爱晚晴。
鼓刀宁异遇,带索定徒行。
倚遍阑干夜,寒砧处处声。
碧落金仙蹑汉庭,梵书翻写过东溟。
宰官尝领润文使,法帖尚传遗教经。
子敬比踪洛神赋,率更媲美醴泉铭。
梦中五色文章笔,视草鳌扉趁妙龄。
杨刘昆体变,谁实擅元功。
万古推梅老,三辰仰醉翁。
穆修先汉笔,魏野盛唐风。
今日何人悟,江湖恸阮穷。
展开阅读全文
君不见周兴西旅贡厥獒,今日天下新建櫜。
远方不许进异物,閒却三略兼六韬。
又不见王孙昔叹走狗烹,今日天下永太平。
保全功臣决无此,花村夜不争雉鸣。
陆平原家养黄耳,系书不隔江淮水。
金陵音问还洛阳,往来何啻万余里。
杜少陵寓鄜州居,旧物低徊入衣裾。
宗文宗武共入罗,爱怜想亦如相如。
古滕东溪王御史,先公岂弟世无比。
一犬育之十五年,送葬至墓不食死。
一饭糟糠何足论,恒饱不饥谢乾坤。
垂深井缰马救主,衔明月珠蛇报恩。
世上纷纷轻薄子,翻云覆雨丧廉耻。
动辄反噬不识人,可似韩卢乌喙之徒知义理。