碧甲红芽物象新,天声震耀仰尧仁。
只应露布来非晚,移跸中原烂漫春。
轻绡乍试依微巧,蜡白仍随掩苒春。
忽得新诗知节物,衰迟浑似梦中人。
展开阅读全文
君家世德胄,富贵出谦受。
泠然御寇车,为君驻户牖。
初讶鼓清薰,与客破宿酒。
又疑建溪风,碾声出两肘。
细视碧玉架,莲梗转双手。
遂令青田鹤,奋翼挥莫后。
因知心匠妙,殆与造物友。
人生土宇内,孰不涉烦垢。
有物能浑成,既耦不以九。
坐使尘沙劫。热恼如拉朽。
惟君韵高秀,人誉不容口。
述作协穆如,亦莫秘关钮。
原君均此施,清凉被驰走。
他时赞南风,为佐虞舜寿。
曲槛榴花绛色鲜,博山一缕水沉烟。
奉华窗户清无暑,羽羽香传远岸莲。
中兴仁泽浃华夷,则百斯男自可知。
例诏高禖祭春社,掖庭应已梦熊罴。
女裳缘饰丽青红,俗竞浮华废百工。
圣意与民敦俭素,尽除金翠复淳风。
溪声山色助清豪,小葺蘅茅望玉霄。
莲社粗能追惠远,虎头宁复愧班超。
有池清浅方储水,厥木扶疏岂待高。
甚辱品题嗟老矣,而今不梦紫宸朝。
展开阅读全文
归去来,归去来。
陆行无车,水行无船。
足重繭兮,羊肠九折,
历绝嶮而盘盘。跼蹐胁息以休影兮,
石壁屹立而不可以攀缘。上窥不测不夭峤兮,
而下临无底之深渊。寒风凛凛以切骨兮,
朔雪漫漫而涨天。孤猿哀吟其左右兮,
而猛虎咆哮乎后先。缅前路之险阻其若此兮,
道云远而莫前。悲已往之勤瘁兮,
泪流襟而涟涟。归去来,
归去来。吾乡虽远兮,
及此而犹可以生还。饥寒迫於屡空兮,
庶乎安之若命而终保吾之天年。
日华露重疏疏竹,宝砌风回楚楚松。
酪粉冰壶驱薄暑,瑶琴永日得从容。
一棹西湖意不阑,解颐风约水云寒。
瀰瀰细浪篷边去,叠叠青山枕上看。