无闷无不闷,有待何可待。昏昏如坐雾,漫漫疑行海。
千年水未清,一代人先改。昔日东陵侯,唯见瓜园在。
斗麟能食日,战水定惊龙。鼓鞞喧七萃,风尘乱九重。
鼎湖去无返,苍梧悲不从。徒劳铜雀妓,遥望西陵松。
日色临平乐,风光满上兰。南国美人去,东家枣树完。
抱松伤别鹤,向镜绝孤鸾。不言登陇首,唯得望长安。
倏忽市朝变,苍茫人事非。避谗应采葛,忘情遂食薇。
怀愁正摇落,中心怆有违。独怜生意尽,空惊槐树衰。
在死犹可忍,为辱岂不宽。古人持此性,遂有不能安。
其面虽可热,其心长自寒。匣中取明镜,披图自照看。
幸无侵饿理,差有犯兵栏。拥节时驱传,乘亭不据鞍。
代郡蓬初转,辽阳桑欲乾。秋云粉絮结,白露水银团。
一思探禹穴,无用鏖皋兰。
愦愦天公晓,精神殊乏少。一郡催曙鸡,数处惊眠鸟。
其觉乃于于,其忧惟悄悄。张仪称行薄,管仲称器小。
天下有情人,居然性灵夭。
日晚荒城上,苍茫馀落晖。都护楼兰返,将军疏勒归。
马有风尘气,人多关塞衣。阵云平不动,秋蓬卷欲飞。
闻道楼船战,今年不解围。
横石三五片,长松一两株。对君俗人眼,真兴理当无。
野老披荷叶,家童扫栗跗。竹林千户封,甘橘万头奴。
君见愚公谷,真言此谷愚。
六国始咆哮,纵横未定交。欲竞连城玉,翻徵缩酒茅。
折骸犹换子,登爨已悬巢。壮冰初开地,盲风正折胶。
轻云飘马足,明月动弓弰。楚师正围巩,秦兵未下崤。
始知千载内,无复有申包。
吉士长为吉,善人终日善。大道忽云乖,生民随事蹇。
有情何可豁,忘怀固难遣。麟穷季氏罝,虎振周王圈。
平生几种意,一旦冲风卷。