吴有朱夫子,相知凡几年。心怜闭门叟,书附过江船。
行已为人表,文应许世传。临风有馀诲,时复慰皤然。
黄金何日上燕台,致主犹轻乐毅才。便是功名未如意,报恩宁肯惜重来。
一梦龙蛇后,难寻博士星。所居城见月,仍用柏为庭。
白马车齐送,黄宫户永扃。松陵今夜客,恸哭入冥冥。
凤子能双举,新从日下回。日边是云雾,却带越书来。
雪满东风只到关,西飞还不到长安。鹭翘孤白精神健,莺敛黄金羽翼寒。
远岭玉迷樵木径,晚溪冰压钓鱼竿。陇头鼓腹讴吟者,但向深秋前后看。
一酌村醪一曲歌。回看尘世足风波。忧患大,是非多。纵得荣华有几何。
水曲山隈四五家。夕阳烟火隔芦花。渔唱歇,醉眠斜。纶竿蓑笠是生涯。
君不见淮之水,春风吹,春雨洗。青薰衣,绿染指。
渔不来,鸥不起。潋潋滟滟天尽头,只见孤帆不见舟。
斜阳欲落未落处,尽是人间今古愁。今古愁兮将奈何,莫使骚人闻棹歌。
我曹自是浩歌客,笑声酒面春风和。
见说红尘罩九衢。贪名逐利各区区。论得失,问荣枯。争似侬家占五湖。
讨得渔竿买得船。归休何必待高年。深浪里,乱云边。只有逍遥是水仙。