潢潦涨梅润,五月三解桥。浸淫人尚可,恐汎新插苗。
传闻钱塘湖,闵雨宸虑焦。玉帛走群望,虎头潭荡摇。
如何千里间,阳阴犹未调。干戈或底定,丰穰苏瘵凋。
郊居茅茨湿,不过日寂寥。饥寒自常事,鸡鸣复萧萧。
冯凌泉石负春山,更著清滩下一湾。唤作雪溪殊不恶,只愁兴尽我空还。
黄发享颐期,兄弟此时宜告。见说对床夜雨,世间尘都扫。青毡堂外瑞峰高,云气拂晴昊。老大中原人物,在江湖乡保。
登山临水本何为,又近橙黄橘绿时。固是秋来多兴尔,岂非月上一中之。
卧碑野处台前字,断壁山民阁上诗。今古风流要人物,可容吟啸不伸眉。
俗物败人意,浅陋欲曷浣。吾行半天下,绵邈岁月懒。
空空持一身,贸贸著两眼。心知瑚琏珍,黄流在中瓒。
良玉岂易逢,金铸得亦罕。孰谓山之幽,因仍对茶椀。
彼鬲乃尔奇,奚待识者断。荡扫盆盎空,俨雅古风满。
文篆异代远,姑以耳目限。天大寰海波,窥测笑蠡管。
传观用燎沉,留连为之款。
敝衣旧絮依冬日,作墨亲传仲至诗。我有斯人容老矣,何将凫舄共参差。
风光流转景常新,且乐林泉自在身。曲水流觞知上巳,落花啼鸟近残春。
快倾座上一壶酒,莫染人间半点尘。兀兀篮舆好归去,路平微雨草如茵。
城中有客占林园,应据枯桐入梦魂。秋日肯忘东里赵,年时曾醉永嘉潘。
家在溪南山下住,清晓西风生杖屦。邻翁相见笑相呼,春雪满瓯香似雾。
屋头种竹池养莲,林深古井多寒泉。坐谈不觉天已暮,秋入断霞孤鹜边。
山静萧萧吹雨声,叶炉无火有灯檠。潜神试数出入息,专气不闻长短更。
坐定布衾疑地煖,起迟纸帐失天明。年来白发身为老,齐物篇成亦强名。