清霜微月夜,红叶古塘西。野港沿村曲,秋云接树低。
蟹灯寒照水,凫弋远侵溪。未践天随约,诗成意自迷。
远岸商歌不忍听,恨随纤草满沙汀。春归王谢空堂燕,风散齐梁废苑萤。
紫盖黄旗人寂寞,琼枝璧月事飘零。新亭风景时时异,惟有垂杨似旧青。
吴船花外发,欲去重踌躇。后会定何日,相思频寄书。
晓林啼帝魄,春网荐王馀。笠泽维梢处,因寻鲁望居。
枫叶芦花外,闲矶带短汀。风翻荷浅白,霜陨柳残青。
机事鸥浮没,生涯酒醉醒。暮榔和夜笛,馀韵最堪听。
㶁㶁泉声远,流春到水涯。东风千万恨,片片逐飞花。
晚烟归柳绿条苗,客馆春寒夜寂寥。梦又不成花又落,月明分付可怜宵。
柘叶烟浓乍起蚕,楝花风冷已闻鹃。病来应被垂杨笑,三月春衣未褪绵。
浩浩门外尘,今古无二岐。车痕遍九陌,得丧何已时。
商飙动地来,万叶辞故枝。游子感摇落,忽起流年悲。
玄发日以槁,素衣日以缁。天衢九万里,加以刚风吹。
岁月不我私,壮志安可期。激昂赋七启,清壮歌五噫。
采采秋原花,对酒聊自怡。佳人隔明河,相望长相思。
绿老兰苕笋满林,一帘轻梦昼愔愔。东风已捲春归去,空误杨花扰乱寻。
社公雨过稻花香,过了中秋早晚凉。正是故园新酒熟,橙脐微绿蟹脐黄。