落日照湖水,残杯催别离。
常年分手处,寒柳半无枝。
才老宦方达,时清贫正宜。
君当谢南亩,休与白云期。
玉笛横吹入夜分,中天华月度流云。
苕川两岸春风起,飞尽梅花不见君。
夜深池上弄琵琶,万里银河月在沙。
莫向樽前弹《出塞》,只今边将未还家。
怜君独棹渡黄河,西北山川入雍多。
料得到家春未至,马蹄半在雪中过。
几年相忆在京畿,一遇吴门便拂衣。
君似舟前夜潮水,才临江口又西归。
海上寻君路半迷,画船如入武陵溪。
桥回流出桃花水,应有人家在树西。
风回城阙夜闻笳,水转南桥万柳斜。
忽见沙棠舟上月,却令游子怨离家。
东去春潮到驿门,半江风雨近黄昏。
自来知己难为别,不是殷勤恋酒樽。
黄沙万里塞云闲,腊尽交河戍未还。
但见梅花飞落尽,不知羌笛满关山。
隔花翻曲月临墙,欲觅知音懒斗妆。
拨尽相思不成调,御沟流水乱人肠。