闲来桥北行,偶过桥南去。寂寞独归时,沙鸥晚无数。
户牖凭高可散愁,石田棋布青林稠。西山万古碍新月,南风六月生凉秋。
见说官閒百无事,不妨客至一登楼。扬州骑鹤亦何有,诚哉不负三年留。
殿閤偏宜落照间,倚天无数玉潺湲。黄华墨灶知名寺,荆浩关仝得意山。
游子也如红树老,残僧偶与白鸥还。人生见说功名好,不博南楼半日閒。
短辕长路兀呻吟,行李迟迟日益南。亲老家贫官职重,恩多责薄泪痕深。
向人柳色浑相识,著雨花枝半不禁。回首觚棱云气隔,六年侍从小臣心。
隔竹微闻钟磬音,墙头脩绿冷阴阴。山迎初日花枝靓,寺里清潭塔影深。
吾道萧条三已仕,此行衰病独登临。简书催得匆匆去,暗记风烟拟梦寻。
秋天寥廓使星明,光动山东七十城。玉署文章厌闲冷,绣衣风采试澄清。
人随白雁霜前到,诗绕青山马上成。才力如君君未老,只愁无地避功名。
四柳危亭坐晚阴,殷勤鸡黍故人心。儿孙满眼田园乐,花木成阴年岁深。
十亩苍烟秋放鹤,一帘凉月夜横琴。家山活计良如此,归兴秋风已不禁。
瘦马踏晴沙,微风度陇斜。西风八九月,疏树两三家。
寒草留归犊,夕阳送去鸦。邻村有新酒,篱畔看黄花。
虚空流玉洗,世界纳冰壶。明月几时有,清光何处无。
人心但秋物,天下近庭梧。好在黄华寺,山空夜鹤孤。
世事云千变,浮生梦一场。偶然携柱杖,来此据胡床。
有雨夜更静,无风花自香。出门多道路,何处觅亡羊。