轻苞满槛簇花钿,云幕低垂黯淡天。巫峡人归街暮雨,阿溪家远隔非烟。
少分山客红云破,拟夺星郎锦帐鲜。未上春风惜寒晚,故教开向众芳前。
碧城西转拂苍烟,日绕阑干一握天。青草暮山歌扇底,美人瑶瑟瞑鸿边。
吹声隐隐江都月,弄影翩翩建业船。流尽古来东去水,又将秋色遇楼前。
丞相高斋半草莱,旧时风月满亭台。地从日月生时见,天到江山尽处回。
三国是非春梦断,六朝城阙野花开。心随潮水漫漫去,流遍烟村半日来。
经旬飘雨喜新晴,病马缘畦取次行。老态只应随日至,春心无意与花争。
山川满目浮烟合,楼板侵天暮霭横。嗟我有身无处用,强携尊酒入峥嵘。
草满池塘霜送梅,林疏野色近楼台。天围故越侵云尽,潮上孤城带月回。
客梦冷随风叶断,愁心低逐雁声来。流午又喜经重九,可意黄花是处开。
柳色青天雨乍晴,鸭头细草绕堤生。林间野日依依见,水底春光寸寸明。
犹喜乱花时入眼,可能万事顿忘情。无端景物相料理,屡欲颠狂兴不成。
暂来林下问栖迟,已觉绦然悟昨非。卧起见山宁用买,门墙无物可人挥。
茵连细草才容藉,淀染浓岚欲堕衣。佳士要当怜寂寞,不应全为折腰归。
日暖闲园草半薰,不堪春兴蝶纷纷。山烟梦松成微雨,关月帘纤出断云。
三弄倚楼喧晚操,六花分队驻新军。终年不见江淮信,吟向胡笳永夜闻。
闻说能文山阁老,比年幽兴著林泉。自开鹿苑知何日,不向虎溪今十年。
寥寥清言坐中士,皎皎寒月山间天。不堪世俗看支遁,曾有篇章忆惠连。
绿蒲浅水清回环,浪头雨急声珊珊。画桡惊起远近雁,宿霭欲乱高低山。
败蓬半漏野更好,短缆数断迟转闲。溪翁此日乘浩渺,搔首坐哨烟云间。