带草萦书石听诗,旧安巢处凤栖枝。颖居叔党能为赋,籀注游秦早决疑。
佳日林亭良不负,清秋篇什最相思。打钟扫地寻常事,过客光阴读画时。
肺病寻常得,新来病不休。宫楼违绛级,齐鬲殢青州。
肚痛馀颠草,盲箴结古愁。从知衰白老,息息战彭仇。
斜日丁桥路,依依官柳枝。溪风吹白袷,林雨卷青旗。
帘影勤招客,烟光媚索诗。江天春望豁,未厌马行迟。
孰云小雅废,重忆大风歌。竹虎新符出,参貂旧贡多。
苦苛秦父老,有截汉山河。之子龙江水,殷勤盾墨磨。
腊雪冻奇僵,津沽水驿荒。远音交电线,逸足掠冰床。
但觉尘如曲,宁知海有桑。莫寻城郭是,来鹤费思量。
吴淞残月夜,扬子落潮时。海色连江暝,沙痕逐岸移。
惊涛轮叶定,极浦塔灯知。一夕容安枕,荒荒晓角吹。
浩荡辞荆域,苍茫问下关。如闻三月火,好在六朝山。
天堑仍形胜,人群且燕闲。南枝烦近讯,胜侣许追攀。
嶓冢西南路,青天两剑高。归飞定何日,磋砥念同袍。
鸟倦愁长往,鱼赪叹久劳。故山无恙在,旧业有书刀。
独饮不论盏,倾壶渐已空。酢酬虚旧雨,醺适敌寒风。
大野雪三尺,故园山万重。南鸿书欲断,宁及论郫筒。
今夜僧庐雨,畴怜万里人。关山渺难越,灯火俨相亲。
凄入征裳夕,飘愁梦瓦春。杏花将信息,应为洗荒尘。