秋宫睡起试生罗,闲向芭蕉石畔过。
怪底早凉欺匣扇,夜来叶上雨声多。
轻衣软履步江沙,树暗前村定几家。
水满乳凫翻藕叶,风疏飞燕拂桐花。
渡头正见横渔艇,林外时闻响纬车。
最是黄梅时节近,雨余归路有鸣蛙。
展开阅读全文
结客须结游侠儿,借身报仇心不疑。
千金买得利匕首,摩挲誓许酬相知。
白马缦胡缨,行行人尽止。
朝游洛北门,暮醉秦东市。
感君在一言,不惜为君死。
朱家曾脱季将军,田光终酬燕太子。
君不见魏其盛时客满门,自言一一俱衔恩。
魏其既罢谁复见,养士堂中尘网遍。
始知结客难,徒言意气倾南山。
食君之禄有弗报,何况区区杯酒间。
结客不必皆荐绅,缓急叩门谁可亲。
屠沽往往有奇士,慎勿相轻闾里人。
君马黄,我马玄。
君马金匼匝,我马锦连乾。
两马喜遇皆嘶鸣,何异主人相见情。
长安大道可并辔,莫夸得意争先行。
摇鞭共踏落花去,燕姬酒垆在何处?
一壶酒正满,一树花仍新。
倾壶对花树,日暮西园春。
不爱枝上花,爱此花下人。
相逢莫学花无赖,明日分飞随路尘。
展开阅读全文
川钓已遭猎,野耕终改图。
不如山中樵,醉卧谁得呼。
采山不采松,松花可为酒。
酒熟谁共斟,木客为我友。
木客已去空石床,举杯向月邀吴刚。
借汝快斧斫大桂,要令四海增清光。
林风吹发寒拥耳,独枕空尊碧岩里。
此时忘却负薪归,猛虎一声惊不起。
世间万事如浮烟,看棋何必逢神仙。
青松化石鹤未返,酒醒又是三千年。
斜日半川明,幽人每独行。
愁怀逢暮惨,诗意入秋清。
鸟啄枯杨碎,虫悬落叶轻。
如何得归后,犹似客中情?
清夜独幽寻,岩扉落叶深。
许携陶令酒,来听颖师琴。
人醉月沉阁,乌啼风满林。
应留西涧水,千载写余音。
展开阅读全文
门有车马客,乃是故乡士。
昔别各壮颜,今见不相似。
上堂叙情亲,拜跪出妻子。
对案未能食,历历问桑梓。
当时同游人,十有八九死。
松柏长新坟,荆棘生故址。
欢言方未终,悲感还复始。
因思兴谢端,叹息不能止。
渺渺双凫落晚沙,一江秋色艳明霞。
逢人不用停舟问,大树村中即我家。