披襟乘石磴,列籍俯春泉。
兰气熏山酌,松声韵野弦。
影飘垂叶外,香度落花前。
兴洽林塘晚,重岩起夕烟。
越女芙蓉妆,浣纱清浅水。忽惊春心晓,不敢思君子。君子纵我思,宁来浣溪里。
眉山史应之,爱酒而滑稽。
对鄙不肖,醉眼一笑。
司马德操,万事但好。
东方戏嘲,惊动汉朝。
穷则德操,达则方朔。
天地一壼,不胶者卓。
应之老矣,似愚不愚。
江安食不足,江阳酒有余。
鞍马夜纷纷,香街起暗尘。回鞭招饮妓,分火送归人。
风月应堪惜,杯觞莫厌频。明朝三月尽,忍不送残春。
朝曦杲晴空,宿雾开纷披。萦纡度墟曲,荦确行溪湄。
横桥转山腰,丹垩明招提。豁谺觑阴洞,欲入愁途迷。
流泉暗淙琤,喷壑跳珠玑。岩根石彩翠,映水光参差。
穷高上苍岑,支策行攲危。林端出绀宇,兀与浮云齐。
曾来念旧事,历历经行时。松长向如人,今已老十围。
我尚喜青鬓,还年未生丝。偕游数君子,意拟探幽奇。
诸峰未历览,寒日还平西。同携下前麓,却望兰阴归。
明年艳阳春,更约相追随。当须各努力,补屐寻幽期。
吾庐恰近江鸥住。更几个、好事农父。对青山、枕上诗成,一阵沙头风雨。酒旗只隔横塘,自过小桥沽去。尽疏狂、不怕人嫌,是我生平喜处
神马产渥洼,举世盖云罕。
使之循蚁封,曾不逮驽款。
丈夫怀义命,所学务充满。
惟忧用舍非,富贵庸可算。
吾君优辅郡,责任地非散。
牛刀久投虚,足以导大窾。
孟轲言仁术,民事戒毋缓。
矧兹凋瘵馀,食馁衣不暖。
厚生为政先,聚敛吾徒短。
归来奏优课,行道非迟晚。