紫垣疏舍拂霄霓,官烛台衾夜境凄。
况是颜生无饮分,小斋应免醉如泥。
夫婿远从征,云中路几深。作旗馀帐帛,买剑断钗金。
被绣香兰浅,妆奁凤影沉。年年衣上泪,随恨寄寒砧。
老脚江南不厌频,百年真扰梦中身。停云欲往知何处,倾盖相逢亦此人。
众妙已穷苏子论,有馀还共小坡春。留诗只在湖东水,明月相思意更真。
良人不愿封侯印,虎符远发当番阵。
几夜春闺恶梦多,竟得将军军覆信。
身没犹存旧战衣,东家火伴为收归。
妾生不识边庭路,寻骨何由到武威。
纸幡剪得招魂去,只向当时送行处。
锦织回文织过秋,千丝万缕织成愁。停梭心口私相问,谁在淩烟阁上头。
四海望霖雨,一人须股肱。我本田家子,蹉跎将暮龄。
相逢岂在早,一见盖已倾。谓我虽秃犀,敝帚亦足称。
持献先簬箘,长篇有明徵。公乎傥践言,庶为老亲荣。
初寮久已往,今谁主文盟。
王公有嫡孙,见者服且惊。
胸中九云梦,笔端三折拔。
招致道山中,掉头不肯应。
论事常山蛇,持身玉壶冰。
平生谢先容,要津真自登。
驻马欲分襟,清寒御沟上。前山景气佳,独往还惆怅。
有柳切勿栽长亭,有女切勿归征人。长亭杨柳自春色,岁岁年年送行客。
一朝羽檄风吹烟,征人远戍居塞边。辚辚车马去如箭,锦衾绣枕难留恋。
黄昏寂寞守长门,花落无心理针线。新愁暗恨人不知,欲语不语颦双眉。
妾身非无泪,有泪空自垂。云山烟水隔吴越,望君不见心愁绝。
梦魂暗逐蝴蝶飞,觉来羞对窗前月。窗前月色照人寒,迟迟钟鼓夜未阑。
灯阑有恨花不结,妆台尘惨恨班班。半生偶得一锦字,道是前年战时苦。
一朝血杵烟薮除,腰间斜挂三珠虎。妾心自喜还自惊,门前忽闻凯歌声。
锦衣绣服归故里,不思昔日别离情。别离之情几青草,镜里容颜为君老。
黄金白璧买娇娥,洞房只道新人好。