嗟薄祜兮遭世患。
宗族殄兮门户单。
身执略兮入西关。
历险阻兮之羗蛮。
山谷眇兮路漫漫。
眷东顾兮但悲叹。
{冥冖=宀}当寝兮不能安。
饥当食兮不能餐。
常流涕兮眦不干。
薄志节兮念死难。
虽茍活兮无形颜。
惟彼方兮远阳精。
阴气凝兮雪夏零。
沙漠壅兮尘{冥冖=宀}{冥冖=宀}。
有草木兮春不荣。
人似兽兮食臭腥。
言兜离兮状窈停。
岁聿暮兮时迈征。
夜悠长兮禁门扃。
不能寝兮起屏营。
登胡殿兮临广庭。
玄云合兮翳月星。
北风厉兮肃泠泠。
胡笳动兮边马鸣。
孤雁归兮声嘤嘤。
乐人兴兮弹琴筝。
音相和兮悲且清。
心吐思兮胸愤盈。
欲舒气兮恐彼惊。
含哀咽兮涕沾颈。
家既迎兮当归宁。
临长路兮捐所生。
儿呼母兮啼失声。
我掩耳兮不忍听。
追持我兮走茕茕。
顿复起兮毁颜形。
还顾之兮破人情。
心怛绝兮死复生。
维阳成礼乐,治定昔君临。充庭观树羽,之帝仰摐金。
既因钟石变,将随河海沈。湛露废还序,承风绝复寻。
衮章无旧迹,韶夏有馀音。泽竭英茎散,人遗忧思深。
悲来未减瑟,泪下正闻琴。讵似文侯睡,聊同微子吟。
钟奏殊南北,商声异古今。独有延州听,应知亡国音。
十里桑麻百尺梧,山重水复一村孤。蓝桥自是神仙境,不在裴航事有无。
蓟门秋乍霁,徙倚望长空。横日孤云白,先霜病叶红。
水明官道上,砧乱客愁中。矫首千山外,南飞有塞鸿。
落日横江老白蘋,同乡停问一相亲。未嫌李尉翻新曲,偏喜何戡是旧人。
玉管漫吹秋月白,红牙曾按绮筵新。坐中恐有伤心客,莫唱伊凉《水调》频。
曾期南国共苔岑,班马萧萧泪满襟。北去沙尘千里暗,西来风雨九秋深。
匡时争重天人学,作客难忘水石心。寄语白云休怅望,燕台非羡筑黄金。
萧晨骑马出皇都,闻说埋冤在路隅。别我已为泉下土,思君犹似掌中珠。四弦品柱声初绝,三尺孤坟草已枯。兰质蕙心何所在,焉知过者是狂夫。
天宝人豪浩气横,当年殉国死犹生。出奇漫折蒿为矢,制胜能令草作兵。
手抚疮痍还突阵,口含茶纸更登城。要知灵武迥銮日,半是睢阳金鼓声。
客且去,客且去,村店高房健儿住。朔方调来十万兵,兵车满道村人惊。
停骖且致问,主人告予病。店家三月当官差,有肉无鱼众兵忿。
青州大吏操军符,遣官督兵兵怒呼。我侪出身冒白刃,安能饥饿为驰驱。
昨夜天南望烽燧,贼氛已近兰陵地。官军何日出山东,道傍布席摴蒱戏。
驱黄犊,驱黄犊,黄犊牵车汗流腹。车中列列森刀枪,健儿畏死心怏怏。
乡村已虚耗,频年苦徵调。羽书忽到县令忙,官吏索车虎狼暴。
前驱出境后队迎,数十万钱送一程。大车折轮牸牛死,车长被挞空哀鸣。
里正敛钱到乡曲,乡民无钱卖其屋。租庸事重衣食轻,补疮剜却心头肉。