研席相从昔少年,白头谁信两苍然。
来从八桂三湘外,忆折双松十载前。
告我明朝还又别,对床终夕不成眠。
交游存没休休说,且为梅花釂玉舡。
晨翮慕劲飙,夕羽眷乔林。子称烂白石,予游倦黄金。
箕踞灌木阴,四野助悲吟。世才总津要,吾道甘陆沉。
出处毋论迹,所希在知音。
此夕逢君倒玉缸,千门月色迥临窗。隔年杯酒心犹壮,近眼篇章意未降。
北去鼓鼙填瀚海,南来旌甲满沧江。欲论后会谁能数,愁杀寒钟更几撞。
看君匹练出吴阊,忽尔双旌指济阳。长河不散真人紫,落日时怜我马黄。
欲取延津为海色,还愁太岱压秋霜。登龙回坂皆吾事,踯躅孤城泪万行。
昭昭阳春色,令我好容姿。庶草各自骄,谁能念先萎。
秋气发鸣蝉,噭噭多伏悲。逝水但知东,逝日但知西。
人生坚强志,乃欲与时违。
汝家老天纲,逆旅识马周。鸢肩复火色,腾上不久留。
人主狎片言,车前呵八驺。耳孙曰庭玉,间行至幽州。
文皇薄朱邸,钓奇出旁搜。环卫十二介,一一雄貔貅。
中有天人姿,胡髯挺如虬。太华压千岩,海王朝万流。
再拜献祯符,契若钵水投。老官太常丞,不爱鸣雌侯。
象贤如客师,宛尔绍箕裘。邂逅睹之子,倜傥非常流。
自云少衿裾,亦晓攻坟丘。献书光范门,十上九不酬。
是以飘然去,立挟南夷酋。金印垂入腰,弃之若蜉蝣。
落魄宇宙间,耻与鸟鼠俦。晚知太常裔,令我慨前休。
示汝卷一编,汝当思聿修。七尺长彪躯,燕颔仍虎头。
未审投笔时,亦曾揽镜否。吾闻公侯始,其后必见收。
七叶鸣珂巷,带砺等河丘。往往靖难勋,昔受若祖谋。
勿孤人相编,貂蝉在兜鍪。
长安车马逐芳菲,可向天涯叹滞违。名就不嫌方朔醉,官贫肯学曼容归。
青山是处江南色,白雪从他蓟北飞。若问故人丘壑事,于今战后颇能肥。
东家有美人,日日理红颜。春风爱如花,玉立当门前。
西家有美人,曲局不成鬋。觕衣蔽韶质,深闺闲茂年。
荡子乐行游,共誇东家妍。愿君弃所知,愿君重所捐。
白日未易归,悄步庭中间。蝉鸣高树枝,鸣声一何閒。
何知金飔袭,微质坐来捐。世末竟难期,焉在誇少年。
亮无根株固,误使百忧煎。
苔花洗春雨,藉此听潺湲。终日无客至,满楼都是山。