自古有秀色。
西施与东邻。
蛾眉不可妒。
况乃效其颦。
所以尹婕妤。
羞见邢夫人。
低头不出气。
塞默少精神。
寄语无盐子。
如君何足珍。
心心长不断湖天,满月孤星旧有缘。野烧三叉馀幸草,湘流九面惘胶船。
寒深鹤带尧年雪,海阔龙分佛口涎。闻说当机唯一指,皈心欲扣逆流舷。
江东盛才俊,今见会真元。之子富文华,抱负何超全?
一战三千士,独步文场先。筮仕入春官,礼乐渐得新。
赠子直清诀,夙夜以惟寅。
地藏峰头咏五钗,阳明去后我升阶。到来阶级无多在,拄杖飞空无伴侪。
人日占晴候,元亨乃时行。宿雾停风合,疏云漏日明。
三阳开景运,两度昧明生。欲讼雨师去,巫咸其上征。
突兀高台参土成,人言暴客此分赢。饮泉清节令寥落,可但梁山独坛名。
今年贼陷临洮府,杀死官军何可数。征夫塞外骨成山,少妇闺中泪如雨。
死生消息总难知,欲往招魂又自疑。机中几度闻嘶马,又恐夫归投杼下。
驻马欲分襟,清寒御沟上。前山景气佳,独往还惆怅。
寒宵老眼只长醒,蝴蝶频催梦不成。
不是三更三四点,如何一睡到天明。
依约前生是蠹鱼,坐窗不觉晓钟馀。
都忘还笏休官了,浑是担簦应举初。
亥豕安能承谬误,雪萤尚欲补空疏。
玄花生眼蜩鸣耳,贪校新抄数板书。