我携数卷书,歌诵剑江上。书中何所言,一一超形象。
我心会其神,源泉莫知乡。中有几微存,欲语恐添障。
安得凌长风,趋拜濂溪丈。
此去向南西,山高山复低。
不逢清话客,已觉倦扶藜。
客授袁州且二三,胜游兹日始舆篮。
僧残尚保高低寺,迹古犹呼上下岩。
不省眼中如昔否,可惭笔底欠穷探。
平泉草木今金濑,免郡还家未趁参。
殷勤寄谢湖州牧,五马谁能鬓未斑。
民事虽云急期会,登临要不负溪山。
如公讵免帝城入,有诏不迟旬岁间。
人士端能客张贾,声名自不减苏颜。
地与南荒接,梅花合早开。
如何长至后,不见一杖来。
政尔缘霜早,多应待雨催。
檐边有独树,日绕故千回。
展开阅读全文
交友沦殁尽,悠悠劳梦思。平生所厚者,昨夜梦见之。
梦中几许事,枕上无多时。款曲数杯酒,从容一局棋。
初见韦尚书,金紫何辉辉。中遇李侍郎,笑言甚怡怡。
终为崔常侍,意色苦依依。一夕三改变,梦心不惊疑。
此事人尽怪,此理谁得知。我粗知此理,闻于竺乾师。
识行妄分别,智隐迷是非。若转识为智,菩提其庶几。