地藏峰头咏五钗,阳明去后我升阶。到来阶级无多在,拄杖飞空无伴侪。
梦魂夜夜在天涯,连岁音书不到家。万里征人成白骨,春闺犹自卜灯花。
有柳切勿栽长亭,有女切勿归征人。长亭杨柳自春色,岁岁年年送行客。
一朝羽檄风吹烟,征人远戍居塞边。辚辚车马去如箭,锦衾绣枕难留恋。
黄昏寂寞守长门,花落无心理针线。新愁暗恨人不知,欲语不语颦双眉。
妾身非无泪,有泪空自垂。云山烟水隔吴越,望君不见心愁绝。
梦魂暗逐蝴蝶飞,觉来羞对窗前月。窗前月色照人寒,迟迟钟鼓夜未阑。
灯阑有恨花不结,妆台尘惨恨班班。半生偶得一锦字,道是前年战时苦。
一朝血杵烟薮除,腰间斜挂三珠虎。妾心自喜还自惊,门前忽闻凯歌声。
锦衣绣服归故里,不思昔日别离情。别离之情几青草,镜里容颜为君老。
黄金白璧买娇娥,洞房只道新人好。
才大文章伯,忠纯社稷臣。
七州钟秀异,孤屿赋精神。
德蕴圭璋润,胸涵海岳春。
麟经频得隽,槐市早称珍。
宿弊时方革,皇纲上正亲。
大廷清问降,空臆谠言陈。
力补严宸衮,深撄睿主鳞。
一元追董相,多诈耻平津。
文擅无双价,胪传第一人。
声华飞宇宙,风采耸簪绅。
贵纸宁堪数,回天仅足伦。
施行均令甲,奖谕见丝纶。
未覆金瓯墨,聊为绿水宾。
爱民如赤子,束吏似生薪。
鉴水书题遍,稽山赋咏频。
却梅清节著,诬狗滞寃伸。
贱子嗟何幸,同年盖宿因。
糟糠聊摄局,山水获联茵。
醇酎容沾醉,新诗许效颦。
独蒙青眼旧,端异白头新。
酬倡几千首,从游殆十旬。
笑谈将契阔,肝胆政轮囷。
帝梦方思说,天民伫起莘。
不才虽苦窳,终始愿陶钧。
初寮久已往,今谁主文盟。
王公有嫡孙,见者服且惊。
胸中九云梦,笔端三折拔。
招致道山中,掉头不肯应。
论事常山蛇,持身玉壶冰。
平生谢先容,要津真自登。
四海望霖雨,一人须股肱。我本田家子,蹉跎将暮龄。
相逢岂在早,一见盖已倾。谓我虽秃犀,敝帚亦足称。
持献先簬箘,长篇有明徵。公乎傥践言,庶为老亲荣。
锦织回文织过秋,千丝万缕织成愁。停梭心口私相问,谁在淩烟阁上头。
驻马欲分襟,清寒御沟上。前山景气佳,独往还惆怅。
人日占晴候,元亨乃时行。宿雾停风合,疏云漏日明。
三阳开景运,两度昧明生。欲讼雨师去,巫咸其上征。
心心长不断湖天,满月孤星旧有缘。野烧三叉馀幸草,湘流九面惘胶船。
寒深鹤带尧年雪,海阔龙分佛口涎。闻说当机唯一指,皈心欲扣逆流舷。