念玉人微叹。悄关情、年时出处,倘如侬愿。撒赖佯羞终不改,难掩心头缱绻。
春去矣、平安信断。知是含嗔还作态,这相思、拚共春泥烂。
爱与恨,埋无算。最怜彼此猜疑惯。记曼声、过来些坐,炉边低唤。
若道今生缘法浅,怎遣那回相见。更入抱、温馨历乱。
誓约万千魔万丈,镇堪嗟、万事为君散。况鬓雪,愁边攒。
夜里茫茫细雨回,枕边犹似走春雷。思量却是荒唐梦,几日思量自在来。
心怯春寒起未成,起迟又恐负新晴。满窗红日披离叶,料得林郊更丽清。
屡失游春约,天公未肯晴。窗昏且废读,屋漏何能宁。
草活头争出,花颓力不胜。楼前声淅沥,安得客同听。
匆匆来去憾如何,望里行人隔碧波。试听悠悠船笛响,一声声似唱离歌。
君不见歌星扭腰夜登台,一曲艳歌万金来。君不见款爷久厌琼林宴,金屋新置海之甸。
滚滚红尘漫神州,二十年间如闪电。我辈碌碌一何痴,犹自手持书一卷。
不知滔滔名利场,富贵荣华瞬息变。人海茫茫苦奔走,幸有薄俸可沽酒。
日日抱瓮醉一回,管他白云幻苍狗。住近峡江巴水边,十二巫峰碧插天。
便欲携酒登高去,把盏醉舞群山巅。渝州三月春光好,诗人兴会嘉陵道。
济济英贤灿若星,一时豪气逼苍昊。把酒快谈忘所以,举杯何幸逢知己。
此中真趣妙难言,歌星款爷哪可比。玻璃樽中影潋滟,樽前飘然生万念。
名利于我何有哉,不如二三野老一醉眠荒店。鸟鸣嘤嘤求其友,杨君杨君其许否。
遥向荣昌重举樽,与君同唱将进酒。
一夜风兼雨,翠肥红也肥。可怜双蝴蝶,飞却不能飞。
夕阳归倦鸟,落木下寒檐。霜点菊三径,香侵月一帘。
临风追陆羽,把酒忆陶潜。品得秋滋味,商声刮骨盐。
二月生机发,梅枝转柳枝。犁云堪播玉,作茧自抽丝。
日暮春怜我,宵深梦到谁。风情千万种,一一遣成诗。
久负南山约,披襟趁小晴。摩云天欲近,极目路疑平。
块垒胸中化,清凉脚下生。烟波衔日处,一棹自孤行。