平生几两屐,丘壑每穷探。访鹤青田曲,穿云雁荡南。
老成群辈服,姓氏众人谈。相见复相别,题诗兴不堪。
秋风吹古道,木叶堕征衣。明月今宵缺,孤云何处飞。
关山行路恶,文字赏音稀。莫待相思剧,天寒早赋归。
永日池馆閟,翳然此林水。夏绿绕涧荣,夕岚当户起。
飞鸟翔深竹,游鱼在清沚。览物契真赏,开筵进芳醴。
宾朋咏《大雅》,丝竹含流徵。意适神自旷,交亲情益喜。
凯风垂南沐,颓景汎西委。嘉会恒难得,世纷方未已。
凡此贤达人,希当慎玉体。
白日向西逝,黄河竟东流。河流不复返,日逝那能留。
人生得几时,一日怀百忧。昨日垂绿发,今朝雪盈头。
且须列鼎罗珍羞,琼浆玉液浮金瓯。山花葳蕤红紫稠,此时不饮将焉求。
但看古来歌舞地,寒烟野草成荒丘。
朝渡二阳水,夜上九仙山。四月流清影,远照穆陵关。
月明几圆缺,游子何时还。悠悠千里思,临风起长叹。
干荷叶,色苍苍,
老柄风摇荡,
喊了清香。
越添黄。
都因昨夜一场霜,
寂寞在秋江上。
海棠微露湿胭脂,杨柳轻风弄碧丝。一片春光都是恨,佳人睡起倚楼时。
隆隆暑威歇,稍稍秋意深。丰草渐改色,穹林亦萧森。
况兹风雨夕,微灯翳寒阴。潜蛩泄幽语,徂雁遗哀音。
以我耿耿怀,知子难为心。含情睇层昊,咫尺犹商参。
裹饭孰子遗,载酒孰子斟。岂不欲一往,畏彼泥潦侵。
古人道义交,非惟让分金。斯事久索莫,念之恨弥襟。
愿言轨前躅,尚期勖来今。
桃花浪暖锦帆开,杨柳风轻燕子来。无限离情隔江水,随人直向凤凰台。
江上船开起棹歌,离愁无奈故人何。桃花流水春三月,杨柳东风雨一蓑。
送别转嗟形影独,相思从此梦魂多。到时定有平淮策,勋业终归马伏波。