绊玉缠香吐未齐,莲房缫出蛹初肥。纤毫何补寸心苦,几缕空萦七窍飞。
园客可能抽翠茧,灵均难为制荷衣。年年五月无人买,欲织鲛绡不上机。
雁北飞,人北望,
抛闪煞明妃也汉君王。
小单于把盏呀刺刺唱。
青草畔有收酪牛,
黑河边有扇尾羊,
他只是思故乡。
朝驱牛,出竹扉,平野春深草正肥。暮驱牛,下短陂,谷口烟斜山雨微。
饱采黄精归不饭,倒骑黄犊笛横吹。
玉楼风迕杏花衫,娇怯(qiè)春寒赚。酒病十朝九朝嵌(qiàn)。瘦岩岩,愁浓难补眉儿淡。香消翠减,雨昏烟暗,芳草遍江南。
玉楼上春风拂动杏花衣衫,娇柔瘦弱的身体担心因迷恋春色而受风寒。借酒消愁十天有九天喝得烂醉不堪。单薄消瘦。深深愁怨难排遣,懒得梳妆打扮,眉影变淡,粉香全消,首饰全减。眼前是愁雨纷落天地昏暗,在芳草铺遍江南的心上人什么时候能回来?
玉楼:华贵的楼阁。迕:风吹动。春寒赚:为春寒所侵袭。酒病:饮酒过多而病。嵌:深陷。岩岩:消瘦的样子。眉儿淡:指懒梳妆,没有画眉。
青青河畔草,江上春来早。春来不见人,思君千里道。
千里君当还,夙昔奉容颜。青楼独居妾,含情山上山。
白雁归塞北,一行千万忆。团团月出云,却使妾见君。
弹琴罢离声,置酒喜合并。奉君蓝田之玉卮,凉州蒲萄新酿成。
君醉不肯饮,月华为谁明?罗襦起舞锦茵动,花落帘前惊乳凤。
五更上马云满天,马蹄却厌鸣珂重。不向章台学斗鸡,为通名姓入金闺。
铜壶滴滴宫漏晚,鸳鸯飞来池水满。
孤馆灯初暗,虚窗月正明。寒衣犹未补,风递捣砧声。
东风吹人千万里,青蘋花发前湖水。江南女子木兰舟,却采蘋花泛流水。
水流花发春光好,失时不采花应老。年少吴侬歌懊恼,白晰容颜半枯槁。
倏然来去双彩凫,化作汝舄穿云衢。汝佩复解江妃珠。
龙宫蛟室本不隔,相期更有潇湘客。
美人汲深井,夜久井泉冷。独向明月中,徘徊顾秋影。