冰肌绰约态天然。淡无言。带蹁跹。遮莫人间,凡卉避清妍。
承露玉杯餐沆瀣,真合唤,水中仙。
幽香冉冉暮江边。佩空捐。恨谁传。遥夜清霜,翠袖怯春寒。
罗袜凌波归去晚,风袅袅,月娟娟。
虚中空外认盈盈。喜前程。看分明。占得真坚,慧照助新声。
五座门开通出入,任来回,好游行。
高峰□上便纵横。结云棚。势峥嵘。滚出灵光,一点似朱樱。
彩色般般笼罩定,处清凉,永长生。
牡丹芍药冠池台。缕金杯。锦云堆。最恨颠风,横雨故相催。
国色天香虚过了,红片片,卧苍苔。
绿阴篱落暗香来。野酴醾,刺玫瑰。照眼遗芳,烂漫趁晴开。
纵使专春春有几,花到此,已堪哀。
合欢花样满池娇。用心描。数针挑。面面芙蕖,闲叶映兰苕。
刺到鸳鸯双比翼,应想像,为魂销。
巧盘金缕缀倡条。隐红绡。翠妖饶。白玉函边,几度坠鸾翘。
汗粉啼红容易涴,须爱惜,可怜宵。
城市居何僻,山林境颇同。竹窗风细细,花榭日融融。
叠石留云卧,开渠许溜通。儿童虽解事,不识五花骢。
旗亭谁唱渭城诗。酒盈卮。两相思。万古垂杨,都是折残枝。旧见青山青似染,缘底事,澹无姿。情缘不到木肠儿。鬓成丝。更须辞。只恨芙蓉,秋露洗胭脂。为问世间离别泪,何日是,滴休时。
梅梅柳柳闹新晴。趁清明。凤山行。画出灵泉,三月晋兰亭。细马金鞍红袖客,能从我,出重城。赏心乐事古难并。玉双瓶。为冠倾。一曲清歌,休作断肠声。头上花枝如解语,应笑我,未忘情。
司花著意压春魁。绿云堆。拥香来。冉冉红鸾,十步一徘徊。花到扬州佳丽种,金作屋,玉为阶。门前腰鼓揭春雷。倚妆台。尽人催。莺语丁宁,空绕百十回。不道惜花人欲去,看直待、几时开。
春风花柳日相催。淅江梅。腊前开。开遍山桃,恰到野酴*。商岭东来三百里,红作阵,绿成堆。半山亭下钓鱼台。拂层崖。坐苍苔。林影湖光,佳处两三杯。寄语玉溪王老子,因个甚,不同来。
来鸿去燕十年间。镜中看。各衰颜。恰待蒙泉,东畔买青山。梦里邻村新酿熟,携竹杖,款柴关。人生谁得老来闲。记清欢。见君难。长路悠悠,回首暮云还。断岭不遮南望眼,时为我,一凭阑。