春旗柳色映门闾,华扁新题节妇居。作传小裁青竹简,疏封近降紫泥书。
河壖松柏风烟外,阶戺芝兰雨露初。三釜及亲殊未晚,花前何日奉安舆。
茫茫古堪舆,何日分九州。
封域如许人,仅能着我胸中愁。
浇愁须是如渑酒,曲波酿尽银河流。
贮以倒海千顷黄金罍,酌以倾江万斛玻璃舟。
天为青罗幕,月为白玉钩。
月边天孙织云锦,制成五色蒙茸裘。
披裘把酒踏月窟,长揖北斗相劝酬。
一饮一千古,一醉三千秋。
高卧五城十二楼,刚风冽冽吹酒醒,
起来披发骑赤虬。大呼洪崖折浮丘,
飞上昆仑山顶头。下视尘寰一培塿,
挥斥八极逍遥游。
近代几人画山水,郭畀无人朱敏死。后之作者徒纷纶,得骨得皮谁得髓。
闻君扫却山居图,令我见之心独喜。前山环伏似虎蹲,后山奔腾若龙起。
缘溪草堂星散居,嘉树阴阴云旎旎。岂无采药古仙人,亦有看书两君子。
七十老翁居竹间,老去胡为在城市。君如有意肯相过,貌得沧江弄清泚。
浊醪初熟正鸡肥,野老冲烟跨犊归。漉酒烹鸡成小酌,醉眠忘却脱蓑衣。
花外银鞍鞴紫骝,省郎文采自风流。英雄旧总三千士,美誉新传十一州。
山拥宜春深带甲,江通章贡小容舟。晨趋黄阁参筹画,愿审安危拓远谋。
赤子半入井,宁无恻隐心。急走掣其足,啼号嗄以喑。
其亲即偕来,翕然集四邻,将谓相谢不世恩。忿呼恚诘渠何人,令我儿哭声酸辛。
中心自誓救颠坠,孰顾若辈怨且嗔,君子谋道不谋身。