局蹐川谷行,徘徊关山路。归云渡清溪,残雪在高树。
初晴南风转,细响暗泉注。峰回触厜㕒,径仄涌沮洳。
吴楚未解兵,雍梁困徭戍。险阻成通途,戈鋋竞奔赴。
野哭耳怯闻,烽烟望增怖。勋名嗟无成,悔不老章句。
何时阪泉师,一扫蚩尤雾。
村绕菰田僻,门依竹埒斜。一泓沈碧树,三径上秋花。
岂是高人宅,犹然野老家。年来菊篱外,亦复艺桑麻。
空林一径破秋烟,选胜无如此地偏。但把茱萸酬暮节,何须丝竹写中年。
千重红树新霜后,四面青山落照前。去去不嫌归路暝,满湖渔火送游船。
柳短闲莎长,春风触处狂。蝶飞遗剩粉,莺过炙新簧。
银榼频倾酒,金炉满爇香。可容穷阮籍,一恸绮罗旁。
古寺藏云里,遥遥何处钟。携筇欲相访,尚隔两三峰。
隔帘粉蝶舞参差,树影低垂绿满池。几阵微风书幌静,北窗高卧落花时。
引蔓匏瓜已上棚,向阳葵槿正繁英。南窗一觉羲皇梦,卧听西畴打稻声。
芦白枫丹照绿蘋,粘天波浪自粼粼。愁知日月催双鬓,贫觉妻孥绊一身。
诗卷行吟书甲子,熏炉匡坐守庚申。南山当户明如髻,上对年年似故人。
春酲无一宿,破晓意翛然。苦乏清新句,来全淡宕天。
细花如媚我,时鸟与催年。美景行消歇,欢愉及眼前。
路寻樵径蹑槎枒,山色苍深夕照斜。一树红枫全是叶,翻疑无叶满身花。