钟沉百杵酒微醒,念尔冰天雪海行。绝塞牙旗明杀气,故家箫管狎春声。
相看袖手真无赖,稍近弹棋便不平。自是中朝重边禁,当时枉却弃儒生。
恨紫与愁红,飘零西复东。离枝犹带雨,拂树乍惊风。
客去小斋静,鸟啼春榭空。物情有荣落,祗是与人同。
一庭芳草堕残红,消尽春光满眼中。大半东皇妒艳色,莫教零落怨东风。