荒秽驱风力,三秋贮月明。未归湖海棹,聊寄薜萝情。
翠竹独居色,寒蛩夜坐声。寂喧随万感,心与境俱清。
经月苦淋涝,瀰漫天地昏。豁然开暮景,相约出衡门。
碧水沈云色,青山带雨痕。高飞看野鹤,去去没遥村。
墙阴地下潴春潦,便被儿童唤作池。微雨复来时点缀,好风肯至亦涟漪。
白鹅绿鸭容相就,蚯蚓虾蟆圣早知。江海自方吾与子,看渠泛泛得多时。
碧天隐隐紫云歌,金粟香霏染袖罗。此地更无尘世想,满身祇觉露华多。
呼来小字同明月,卷起轻帘即绛河。应笑丽华璚树底,教人强唤作嫦娥。
焦山寺里随僧粥,枯木堂中看古文。三客两亡馀有仆,百年几尽忽逢君。
桉铭欣得闻京兆,载酒常当同子云。却使卧游生远想,海门东眺碧天分。
青柳高楼白马驹,五陵春醉酒家胡。君家新市长安少,臣里佳人楚国无。
在下愿为莞蒻席,与郎侬作博山炉。东风门外蘼芜晚,更折瑶华向路隅。
竹林花萼尽英耆,入洛行窝又一时。各有声名传日下,相看杖履趁春期。
老人南极占星聚,雅集西园入画宜。乡望家祯成国故,从来此会独标奇。
长至雪初下,当看未作诗。高情解相寄,静理独能推。
遥想捲帘处,共谁凭几时。即今消复尽,空见日痕移。
孤吟愁听景阳钟,咫尺蓬山隔万重。祈请不妨持汉节,陆沈何处识尧封。
论兵白发知无补,挽粟黄腄已不供。夜半金莲承独对,东朝垂涕话神宗。
虚名为累愿偏赊,回首偿来两鬓华。无禄颇能誇健饭,不官转免运移家。
十行新秫醅香酿,一掬秋菘摘露芽。无事遣闲忙底事,夜灯农谱手频查。