道貌深衣各俨然,德星百里聚多贤。剧悲白鹿谈经侣,已近苍鹅出地年。
一传是非留党锢,千秋涕泪付遗编。水居曾见重摹本,同守清芬镇二泉。
六曲云屏倚暮寒,落花飞絮易阑珊。酒醒春尽无凭据,始信君从梦里看。
崎岖乳山里,行倦枕石眠。归途浑忘却,坐对夕阳烟。
淡黄柳色小沙堤,昨夜微霜秋满溪。月晓风清人未到,藕香常在钓船西。
布帆安稳破江行,无限长风万里情。未肯虫鱼笺尔雅,愧看花草不知名。
海天空阔九皋深,飞下松间听鼓琴。明日飘然又何处?白云与尔共无心。
我爱嘉兴沈部郎,弟兄云锦烂千章。未饶诸葛称龙虎,翻用孤雏嚇凤皇。
云梦芥胸亦何有,夜光按剑定无妨。明朝羯鼓相从醉,正有唐宫解秽方。
墨汁三升饮未乾,生归何计疗饥寒。江干有恨虚全璧,日月无情走两丸。
不作风波循世好,但留清白与人看。竹苞松茂冈陵颂,鲁酒从来淡薄酸。
桃花灼灼水潺潺,隔断千山与万山。生怕渔郎漏消息,不流一片到人间。
两山眉黛送春娇,十里平湖晓长潮。红入桃花青入柳,东风人立赤阑桥。