惆怅仪容思不穷,记从甥馆坐春风。梅花松菊三知己,剑佩琴樽一寓公。
劫火灰飞家业尽,玉壶冰冷眼光空。盖棺论定知谁似,诗酒风流陆放翁。
红牙词曲拍宫商,秦柳而还最擅长。到处莺花为性命,一生风月当文章。
丛丛著述人千古,草草生涯梦一场。知否游梁门下士,西风古道泣斜阳。
宿草上大田,岁岁移新陈。夜风自东来,扇此伤心春。
浍洫岂不具,隧路中横分。故鬼耿不化,重以新死魂。
百年老狐狸,其间化为人。气机沮群疑,仡仡徒苦辛。
大鸟不生角,哀哉野田雀。
早从洙泗溯渊源,更向图书究本原。星斗心胸天亦小,缥缃糟粕卷空繁。
诗敲晴雪看文藻,座入春风仰笑言。樗栎我惭依玉树,愿将绳墨就班门。
猎猎西风万籁哀,镫昏残漏梦初回。明蟾影落轻霜白,黄叶声惊急雨来。
鬓雪不容诗笔扫,愁城暂借酒兵开。旧游往事都萧索,剩有牛衣卧草莱。
栖贤涧谷有奇石,倒卧青冥神所擘。鳌背惊翻海水飞,龙髯陡接天云立。
奔霆日夜摇撼之,万古空山皆霹雳。跌势纷如矢坠空,涓流巧作珠穿隙。
其旁清稳百盘陀,倚涧临流可敷席。水石相遭岂不平,自从天籁发噌吰。
道人两耳痴聋久,问是水鸣还石鸣。试抚孤琴动山响,方知水石两无声。
连营鼓角夜星环,擐甲弓刀晓露閒。列障三边开幕府,勒兵万骑出萧关。
黄河日落人旋渡,青海春深雁未还。闻道南庭先效顺,轻车齐会涿邪山。
玉梅花下访云窝,坐对春山蹙翠蛾。幽暗房栊听雨久,暖香屏障避风多。
论诗反索郎吟絮,作计閒教婢补萝。踪迹自疏情自密,趁人回首注娇波。
掩抑鱼轩赋载驱,吞声在野鹆跦跦。扈行尚纵花门贼,入衙难徵竹使符。
旧梦百年仍锁港,残山半壁欲迁都。最怜黄鹤楼中客,西望长安泪眼枯。
雾气暗河干,霜花浮草色。行路讵不难,如何远跋涉。
黄雀,黄雀,躯命何微。田中水阔,无粟无乾泥。黄雀饥,绕树啼。
黄雀栖,霜雪摧。随风飘泊,忽东忽西。瞥见大屋,屋底囷鹿累累。
黄雀下来,网罗高施。雀飞投罗,宛颈低垂。哀哀乞告罗者,我实苦饥。
苦饥奈何,我命当危。饥不择食,我罪当治。唯矜唯恤,仁者当念之。