白草屯边路,黄花戍里程。西风三万里,吹满别离情。
君弹出塞音,我唱《白头吟》。挟瑟高堂上,凄凄劳客心。
关山万里暮,风雨五更深。送尔不能别,看余泪满襟。
秋色满城楼,秋风古渡头。此时一挥手,孤月在扁舟。
草折黄花老,天空白露稠。十年还故国,欢喜入新州。
得遂幽期病转深,梅花开日到如今。香盟纵结鸳鸯带,好梦难温翡翠衾。
千尺水深通素札,一重山远隔罗襟。料无灵药能医治,愿化西天并命禽。
湖海人归已廿年,卜居犹待卖文钱。欲谐禽向三山约,须觅枞江二顷田。
花雨红时携锸往,荷香深处抱书眠。剪镫频话家园好,未遂沧浪意惘然。
西风吹醒战场魂,走石飞沙夜打门。十万骷髅衔口叫,愁云乱窜月光昏。
平生怀有道,引领夏峰村。尔去枌榆社,还经薜荔门。
清风留梦寐,白首课儿孙。挥手潞亭畔,绿槐晴鸟喧。
送子故山去,苏门寻啸台。遗音想鸾鹤,古屋扫莓苔。
砌下百泉沸,窗中千嶂开。飘然欲一往,惆怅离筵杯。
名臣才女各千秋,自赴金陵五上楼。看遍芰荷还借问,满湖香艳倩谁收。
稷下争名地,此游生彩辉。听鸿关月晓,驻马岱云飞。
九族知同饥,双亲念早归。唯余嗟病母,门户渐衰微。