啄残朱果叶成阴,帘影重重午梦沉。一自云旗王母下,恨烟颦雨到如今。
乔木振天风,落叶依衰草。高下势云殊,同此秋枯槁。
贵为多物营,贱与沈忧老。不见南山石,亡知得寿考。
秋气横排万马,尽屯在、长城墙下。
每到三更素商泻。
湿龙楼,晕鸳机,迷爵瓦。
谁复怜卿者?酒醒后、槌床悲诧。
使气筵前舞甘蔗。
我思兮,古之人,桓子野。
水面贴轻阴,趁午风,斜斜整整飏去。掩映蛤窗晴,浑无定、挨著半边柔橹。
才平又侧,几番低浸杨花渡。绿波如缕。尽藻纲莼丝,兜他不住。
遮来一剪江痕,又带著斜阳,添长几许。迢递隔樽前,清阴小、落在落红流处。
情浮性薄,蘸烟铺水轻轻度。女儿秋浦。怕一片低迷,压醒鸥鹭。
碧沼层层皎洁,回廊处处空明。水光月影十分清。
摇动玻璃千顷。
镜里冰壶争爽,阶前荇藻交横。天风吹下玉箫声。
人在瑶池仙境。
秀极信能奇,乍凝眸、烟水迷离如许。波路旧归帆。
遥情在,落月霜天笼曙。瑶光历历,种榆合傍云深处。
江影平分秋伫雁,依约在东三五。
仙源谁识支机,恰教人卧看,牵牛织女。望极似涔阳,依南斗、不转楚骚心苦。
贞姿雪濯,聚星消得髯翁句。丘壑胸中堪列宿,骨傲未须怜汝。
生小住湖边,拥风鬟、常与雪鸥为侣。万绿压微澜,菰云外、依约轻桡停处。
吴歈楚调,搴芳漫咏前洲杜。却爱乌菱秋味好,不似碧莲心苦。
西风消息来时,问沧波一掬,新凉添否。手拨碎萍开,惊鸿影、出水游鱼应妒。
姬姜未识青红,翻笑铅华污。几点烟螺归棹畔,还映远山眉妩。
天高木落气萧森,极目郊原秋已深。归雁情添离客梦,闻猿泣下壮年心。
敝裘苏秀无生色,弹铗冯谖孰赏音。唧唧吟虫听未了,城头又起夜来砧。
虎阜前朝寺,蜂房四面楼。槛前山杳杳,岩下水悠悠。
负海帆斜出,生烟郭正浮。地标铃塔峻,天纳剑池幽。
舍宅希尘外,开堂问石头。树凋吴苑绿,云是晋时秋。
一慕庄岩界,重经澶漫游。不随零落候,金粟为余留。
坐破寒毡不解愁,西风猎猎又□秋。丈夫别有千年业,莫但争誇定远侯。