朔风卷水水倒行,三日不抵临川城。天空野旷人烟断,沧波浩浩孤舟横。
回首白云凝不飞,忆昨长跪牵爷衣。爷年渐老儿远去,膝前谁问寒与饥。
欲语妻孥转呜咽,十口从此隔风雪。已怜长安不易居,更堪贫贱难为别。
十年琴剑西复东,三百六旬如转蓬。出门即是客,远近将毋同。
何独此别心忡忡,江上严寒晚来作。呼僮暖酒斟复酌,醉不成欢卧未能,坐看纷纷雪花落。
江陵死,几人相。江夏诛,几人将。锦袍花蹙银麒麟,白牌封剑真将军。
生手已易袁应泰,掣肘更来王化贞。臣罪当诛血一缕,不死封疆死门户。
臣心可剖疏千言,不任经臣任枢部。东厂罗织贤与良。
邦国殄瘁人先亡。中原从此遂破裂,九边传首祸最烈。
九边风雪黄云高,魂兮归来何处招。痛吟性气先生集,江头松竹寒萧萧。
明月中天秋气清,令严刁斗最分明。前山夜半雕翎响,知是官军射虎行。
我亦求田舍,君仍滞道涂。盛名多坎壈,野馆半榛芜。
赋稳新诗句,愁深旧酒垆。一年才一见,岁月望中徂。
唾贼面,折贼骨。倒用司农印,愤夺源休笏。伟哉太尉抑何烈,平生段秀实,斯言乃敢污吾耳。
不见尚书府前一军甲,吾戴吾头自来矣。尔贼敢滔天,吾笏不汝全,血流被面匍而前。
吾头可刃体可镬,此笏击贼贼胆落。
船来船来船莫回,明日大兵络绎来。大船千计小船百,汝不载兵官汝责。
吏胥藉兵横索钱,大船小船愁不言。商贾裹足行客远,但恐捉船去难返。
大船额足小船留,腰缠已满凭归休。小船归休下流走,逃命浑如丧家狗。
大船峨峨行载兵,沿途需索倍取盈。行船一万坐者半,船值日向县官算。
县官供给稍不时,健儿一怒鞭梢笞。
榆关黄叶堕,边士日持竿。百战惟闻鼓,长驱不解鞍。
风飘笳韵急,霜拂剑光寒。万里沙场月,闺中夜夜看。
夜半孤灯涸井傍,童山竭泽世茫茫。马声嘶彻炎风起,不是征人亦断肠!
一片伤心地,精忠气郁盘。风波诛大将,社稷痛偏安。
华表撑天立,灵旗照水寒。无劳铸奸党,恐使发冲冠。
白草黄沙望不穷,旄旗大漠鼓天风。男儿未带封侯骨,牛斗□横剑气红。