雁尽书难寄,愁多梦不成。愿随孤月影,流照伏波营。
陇底嗟长别,流襟一动君。何言幽咽所,更作死生分。
庭树发华滋,瑶草复葳蕤。好鸟飞相从,愁人深此时。
天中有灵匹,日夕嚬蛾眉。愿逐飘风花,千里入遥帷。
心逝爱不见,空歌悲莫悲。
昨夜巫山中,失却阳台女。朝来香阁里,独伴楚王语。
璇闺绣户斜光入,千金女儿倚门立。横波美目虽往来,
罗袂遥遥不相及。闻道今年初避人,珊珊挂镜长随身。
愿得侍儿为道意,后堂罗帐一相亲。
逶迤临云雨,蛾眉戏琼台。对酒自娇笑,君王肯下来。
击鼓雷阗阗,选妓纷呈才。锡宴池上子,精魄辞不回。
指日穷所乐,岂知殷运开。孤舟一遥放,曾构成尘埃。
我婿去重湖,临窗泣血书。殷勤凭燕翼,寄与薄情夫。
穷秋朔风起,沧海愁阴涨。虏骑掠河南,汉兵屯灞上。羽书惊沙漠,刁斗喧亭障。关塞何苍茫,遥烽递相望。弱龄负奇节,侠客多招访。投笔弃繻生,提戈逐飞将。拔剑照霜白,怒发冲冠壮。会立万里功,视君封侯相。
家中酒新熟,园里叶初荣。伫杯欲取醉,悒然思友生。
忽闻有奇客,何姓复何名。嗜酒陶彭泽,能琴阮步兵。
何须问寒暑,径共坐山亭。举袂祛啼鸟,扬巾扫落英。
心神无俗累,歌咏有新声。新声是何曲,沧浪之水清。