礼乐从君子,车书尽远人。献方无异物,典属有微臣。
咫尺阶前近,要荒万里邻。从兹诸服外,谁敢不尊亲。
张良汉帝师,陶潜晋徵士。万户何足誇,五斗何足耻。
汉晋有废兴,达人毋彼此。授书逢圯上,束带羞乡里。
先生不折小儿腰,孺子曾取老人履。归去仍依黄菊篱,功成亦步赤松子。
燕云咫尺望中跚,未息征尘已意安。眼到西山朝气出,梦回南岭晓魂残。
舟车地尽风光忆,春夏程争日月看。万里见闻今默数,诸缘返计漠无端。
轺车六月出炎荒,极目西南驿路长。孺子亭前方祖别,滕王阁外又他乡。
琴囊书箧非天使,瘴雨蛮烟总夜郎。剑引丰城牛斗气,杯沾湘泽芷兰香。
五溪疆域通殊服,六诏衣冠接越裳。时听啼猿过楚峡,不逢回雁自衡阳。
云山在处皆王土,棫朴多年遍鬼方。周室作人歌寿考,汉家求士待贤良。
文章谁解称司命,留滞余方困太行。雌伏尔时甘守黑,骏图谬寄得飞黄。
黔中自古称遐俗,徼外于今息启疆。罗网并收麟凤侣,干戈已易艺文场。
坐看茅茹征王国,兼采葑菲重帝廊。荐士敢当车马锡,贤书亦欲有辉光。
城郭何人识隐沦,黄冠绿发一閒身。早从相鹤仙群侣,更许笼鹅墨客亲。
宅以谈玄誇胜事,室同虚白净纤尘。刘郎别后知何处,空记桃花满院春。
信宿江山道,清泠涧水滨。川原多胜概,漂泊自风尘。
暂豁登楼目,因惭报主身。灯前对儿女,何日是归人。
白马铁连钱,长安侠少年。仗剑去乡邑,结客多才贤。
名家推六郡,勇略冠三边。从军出陇右,应募赴河源。
长驱时自负,直捣每争先。胜算孙吴后,英声卫霍前。
横行绝沙漠,飞渡过祁连。旌旗摇汉月,笳鼓彻胡天。
久期清瀚海,时欲勒燕然。旋师歌入塞,奏捷颂甘泉。
岂慕山河赏,惟思竹帛传。国恩诚欲报,出门谢所牵。
丈夫志四海,岂私儿女怜。
平生非侠亦非儒,半世游閒七尺躯。却为疏狂因偃蹇,未忘柔曼转清癯。
违时傲骨贫犹长,对客诗肠老渐枯。五字吟成心独苦,不知身后得传无。
才过扬子渡,便觉气萧森。地势分南北,江流自古今。
浪翻塔影动,云拥寺门阴。未惯风波苦,空馀涕泪深。
展卷徒为老大悲,形容将槁鬓将丝。有时愤世空饶舌,何处谈诗不解颐。
足为无车行路健,心因多累记书迟。自知瘦骨宜贫贱,莫怨人间只相皮。