田家无所求,所求在衣食;
丈夫事耕稼,妇女攻纺绩,
侵晨荷锄出,暮夜不遑息。
饱暖匪天降,赖尔筋与力。
租税所从来,官府宜爱惜。
如何恣刻剥,渗漉尽涓滴。
怪当休明时,狼藉多盗贼。
岂无仁义矛,可以弥锋镝。
安得廉循吏,与国共欣戚,
清心罢苞苴,养民瘳国脉。
花柳发韶年,佳游竞锦鞯。异方寒作食,孤馆醉宜眠。
春思离边冷,乡愁暗里燃。惟应河畔草,能解思绵绵。
伐木久不歌,谷风竟谁陈。文叔为天子,严陵乃故人。
贵贱既殊绝,物色何殷勤。三召始能至,再顾不得臣。
迹远交始全,道诎身乃伸。清风激颓俗,馀辉映千春。
至人在师世,大贤贵亨屯。所以风云遇,渭水投竿纶。
而我濩落士,偶然挂簪绅。功成拂衣去,垂钓沧浪滨。
汉兵南下未央灾,鱼服龙潜隧道开。世外老翁何所与,君王空筑望仙台。
战城南,戢不息。朝战城南,暮哭城北。积尸累累,肉腐鸟不食。
放马泽中,雪没马腓。沙寒草枯,不得马肥。北风夜吹,胡兵四围。
我欲上马,马瘦不驰。我欲射箭兮,硬不开。但语城中亲,汝出收我骸。
战城南,君莫悲。猛虎啮人,翔于山垂。欲食虎肉,不避虎威。
男儿立功,横行四夷。生当公侯,死当白骨归。
一竿直出帝城烟,马首弓尘仅一年。倦鸟早辞燕树雪,间花又上武溪船。
伯鸾未得偕妻隐,和靖终当伴鹤眠。白尽头颅应不返,青溪山下有鸣泉。
东岭复西岭,秦乡与汉乡。市城云淡淡,今古水汤汤。
废址耕斜坂,归樵话夕阳。乱亡犹有等,最劣是幽王。
凤靡鸾吪易,王图霸业轻。仙灵祠后见,笙柷夜深鸣。
野火烧连理,秋风荐侧生。遥知石镜月,恨不照倾城。
羯鼓弄伊凉,露花石火光。山馀绣领字,云染碧螺香。
芍药留妃子,鹦哥说上皇。难将脂粉水,傲我白云乡。
过鸟烟中迹,回风水上痕。欲知天宝事,唤起石苔言。
兰乳飞千殿,宫云绕数村。太真方病齿,歌拍且停翻。