连峰入翠微,海色上行衣。寺古残僧少,林空野鸟稀。
幽花燃石洞,芳草没山扉。尽醉壶中物,长歌送夕晖。
我昔杨舲过彭蠡,香炉瀑布空青里。浔阳渡口买江鱼,落帆酌酒看潮起。
吴楚归来静掩门,旧游山水共谁论。伸蒙岩头醉秋月,太常峰前闻夜猿。
林扉只爱长潇洒,那知忽尔天书下。何日东还遂隐心,抱琴来访垂帷者。
仙郡开初绕径香,罗浮佳气入春光。隋珠词赋名偏重,粤甸烟云望独长。
坐听鸡声深国计,暗消民瘼引清觞。蓬山一路笙箫起,只在鸿才玉署旁。
为爱君才王勃流,樽前相对赋高秋。关山回首偏多路,风雨惊心各一楼。
老去自知能放达,古来谁不重交游。匣中宝剑藏灵异,莫使龙光天外浮。
不是乘春绿,终无变节黄。惟应清白操,岁晚映冰霜。
驱马谢长安,言遵路水干。初于驾帆日,即起迨家欢。
吴日悬归思,燕云送旅餐。王孙芳草绿,随路得行看。
莫釐下瞰湖波水,周垣忽向湖心起。茫然万顷银涛中,幻出楼台信奇伟。
坐疑阆苑与蓬莱,飞堕君家亭子里。长堤花柳青复红,曲阑直槛东西通。
龟跳鱼泳鸥鹭集,相忘如在江湖中。石梁倒影卧水底,无乃下占冯夷宫。
桑田沧海须臾变,高下帆樯墙外见。鸱夷一去那复来,五湖风月谁家擅。
我今无事身自由,良辰佳节长来游。观鱼为谢臧僖伯,看竹时同王子猷。
长风萧萧起天末,浪捲平湖半湖雪。归来还约中秋时,把酒青天看明月。
绛蒂黄中香气浮,花开五数恊中畴。君王若喜调商鼎,移向上林玉槛头。
春台偃蹇数朝枝,风雪几侵冰玉姿。向晚不知何处笛,一声忽动故园思。
徙倚高枝凌短鬓,摘来杯里注春愁。也知一别扬州去,他日相思洛水头。