渡头初唱采莲歌,南浦西风涨绿波。
正是晚凉新雨后,青山不似白云多。
槛外寒梅树,春前每自荣。芳香风并远,琼蕊雪争明。
梦逐罗浮月,愁闻羌笛声。龙城消息断,春恨几年平。
白发壶中诀,清尊海上仙。初衣遂鸿举,彩服俱象贤。
此去一百岁,直须三十年。凡数起于一,乘之将及千。
黄雀儿,无食我谷,家中有釜,县里有斛。
黄雀儿,尔胡不仁,朝食我谷,暮食我谷,东家无网罗,
西舍无粘竿,南村无弓箭,北邻无弹丸,家人为汝辛苦不
得闲。
黄雀儿,莫欺人,城中小儿利汝肥,捕汝日暮鬻市门。
黄雀儿莫饱食,饱食身渐肥,东飞化为蛤。
投闲犹复畏张罗,抱膝衡门独啸歌。绕屋竹深秋响急,隔溪山好夕阳多。
三年晚食充藜藿,九月寒衣问薜萝。欲向桐江寻隐逸,不知何处有渔蓑。
屋尽梅花梦亦寒,徘徊犹自倚阑干。天涯老友云中至,驴背新诗树底看。
半世易过闲日少,两年忽别会时难。笑谈不尽风如剪,惆怅长天月又残。
故人江左别,风雨十年多。蒿里空垂泪,蓬门且放歌。
张灯如寤寐,把酒慰蹉跎。托宿僧僚近,往来步屧过。
日望江云卧草庐,烟波无处觅双鱼。
高僧相见能传语,不写银笺小字书。
西风洞庭波,落日苍梧野。挈兹瑶芳枝,将以遗行者。
锦帐开桃岸,兰桡系柳津。
鸟歌如劝酒,花笑欲留人。
钟磬千山夕,楼台十里春。
回看香雾里,罗绮六桥新。