瓯闽北去草萋萋,满道轻风趁马蹄。万里客程看日近,九重皇寿与天齐。
驿亭月落鸡声早,江浦云深雁影迷。天上故人还惜别,草堂应续旧时题。
秋台袍笏际明时,幼学功夫肯自疑。白日妖狐正当道,朝阳彩凤独鸣岐。
忘身苦为苍生计,特诏还蒙圣主知。天北天南云树渺,相逢今日慰相思。
物境俱玄寂,客心常少欢。
非因无酒赏,只是到花残。
夜雨深林叶,春塘平钓竿。
羁栖幸堪托,终日懒衣冠。
两月芜城醉酒尊,逃炎复入海西村。
去年芳草又重绿,旧日故交无半存。
风景只添江郭柳,月华还认旅人门。
逢君且诵别来句,时事到今难尽论。
何物宁馨辟稻粱,云根稚子有刚肠。香分娲氏云中线,烟散图澄掌上光。
藜火明销天禄阁,荀龙涎喷德星堂。佛书谩说严童子,非木非空闻妙香。
怜君迢递去咸东,万古兴亡在眼中。八水已吞秦旧塞,五云犹绕汉离宫。
貂衣夜拥终南雪,玉勒秋嘶太白风。珍重寸心休漫许,间从草野识英雄。
夜夜榆关索莫声,西风吹散不胜情。将军雉堞龙蛇动,壮骑阴山觱栗鸣。
月色凄凉寒共到,雁声嘹唳惨相并。离鸾绝谷知多少,愿得君王念远征。
泽畔行吟起宿凫,旅情嘹唳带僧孤。不辞累月留方丈,那惜浮生过辘轳。
小径暗荒筠作杖,新巢先落燕将雏。繁华莫问前朝事,止许西来度一芦。
掬水既有竹,决水复有渠。经年水在眼,阶除到江湖。
好鱼数百头,饼饵日供须。新泉呷复吐,点缀尽成珠。
善识上官面,更容生客呼。但恐一宕失,永为山下枯。
峰回壁转闭岩扃,永夜逢君剖玉经。黄发戴冠非我事,青天自有少微星。