汝佩九光去,谁征三秀辞。为深潘咏感,留表谢廷思。
埋玉眠牛地,生金幼妇碑。忘情余久矣,聊与一传奇。
琳宫寂寂掩玄关,列柏层层径可攀。似闻司马江东日,分得卢龙塞上山。
万雉低昂朝旭后,千林出没午阴间。欲问阅江楼记处,露台元自惜民艰。
张祖在河梁,悢悢不忍辞。戢身就一苇,翩翩焉所归。
河水日夜生,原树为之低。乌啼正骚屑,阳雁感仳离。
曾是肥遁占,改繇就明夷。白日吐雷霆,青阳霜憯悽。
悬山呼庚癸,谁问渴与饥。时难人心出,介者终不移。
良雨固均沾,枯槁被殊私。合并将何日,冥报其庶几。
莫悲长庆元丞死,更觅刘郎伴白头。何事调高酬不得,一生春雪半生愁。
萧萧风雨暗林塘,难醉龙山落帽觞。白苧怀人当五夜,黄花留客过重阳。
金门恍惚看鹓序,玉署参差过雁行。满坐青云名胜在,雄谈谁柰孟嘉狂。
三年牧夷邵,万里竟归舟。瘴离程番雨,雪乘江汉流。
琴书顿县邑,五马向山楼。棠树苗民种,清阴应旧州。
轩冕兮巍峨,公之进兮,群龙委蛇。公今何所兮,南山岧峣。
谁与公兮,逍遥。南山何有兮,其云油油。出覆四海兮,归抱一丘。
公朝攀兮,暮与游。徜徉宇内兮,复安求。绿桂兮丹阿,公游兮酒歌。
幅巾兮鹭羽,婆娑兮公舞。寿且康兮,慰我民望兮。
大禹曰咨咨太康,女何乐于田,十旬弗返。百姓离逖,女厥绪用殄。
洛汭汤汤,流于冀方。曷归曷归,我心忧伤。
大禹曰咨咨太康,敬哉有土母,荼毒下民。母曰民小,母我崇尊。
天自我民明威。
大禹曰咨咨太康,天命难忱,慎德者昌。维帝克堪,奄有万方。
乃罔攸序,上帝殛罚女。
大禹曰姿咨太康,母游于盘,母荒于田。母小人是庸,嗜货靡不颠。
母曰予一人,天下予何,天方降尔瘥。
大禹曰咨咨太康,彼曰不臧,是谋是从。此曰既经,寔戾是戕。
不念尔祖,独不念尔土。呜呼敬哉敬哉,天罔私骘女。
鱼游于水,游于水而。鸟游于水,饱之去斯。云昧湖窈,冬序憭慄。
竟日无人,草莽冥寂。百怪鸣叫,原隰谁主。有一罾夫,荒滨守罟。
疑非怕人,问之弗言。汝胡者人,单到此间。
梁城积滞心烦婪,遥忆西峰怀汉南。绝顶营居只自住,缘崖扪葛与谁参。
北冈雪盛虚多阻,南涧湍回今有潭。更极扶桑长影接,巳偏弱水碧波涵。
猿啼虎啸虽颇聒,窈曲丛篁非可探。转盻红轮忽西没,劝君福地且投簪。