立马关门紫气前,丹梯无路可扳缘。地形下见秦中尽,鸟路翻从掌上悬。
西极千峰朝白帝,黄河一线落高天。餐霞无复萧台女,得驭茆龙亦可怜。
壁上苔痕字,回头十二年。方平犹眼底,江令是生前。
童子来扶杖,山僧试煮泉。浪中惊准出,塔下古蛟眠。
骇目洞心处,危滕峭石边。无栽慈竹地,有纵怒鹏天。
一壁云皆碎,千沟瓦忽县。波涵万里月,石老六朝烟。
杨子来歌吹,南徐阅井廛。萍飘建邺镇,豆许海门船。
鲨鬣遮晴岛,珠胎射绿渊。云堂招贾客,盐豉供朝贤。
夜火朝岚市,风枝水响禅。山中无印老,休举带因缘。
初元新朔遍尧天,衔袖彤庭快睹先。武接夔龙曾此地,梦回霄汉已三年。
卿云又属赓歌里,飞雪应消喜气前。白首长林更何事,只将多稼拟春田。
使君清鉴彻秋毫,误识山鸡比凤毛。闭户吟鸢惭我拙,入门下马让公豪。
文章竟作雕虫技,岁月能消继晷膏。见说诗坛高数仞,空将目力送刘曹。
门里青山门外溪,杖头刚与白云齐。不因老衲能偏好,那得长年此共栖。
抱病高眠随日暮,閒吟独步过峰西。人生只此真堪老,况有松花共鸟啼。
地控恒沙界,峰回沧海波。
潮声永夜壮,云气秣陵多。
龙窟存光怪,鲛宫湛绮罗。
黄斿蔽江左,何日返天戈。
游遍金山寺,都无一句诗。诗中写不尽,只许此心知。
蚤岁驰英誉,清时荷宠光。一官初授职,千里促行装。
柳市沽新酒,离亭送夕阳。征商明到处,应是羡才良。