自愧亦何得,高人辱远寻。联床经日久,看月每更深。
几点忧时泪,百年为道心。明朝分袂去,谁更是知音。
出京巳三日,长店犹淹留。狂风吹潞河,林木鸣飕飕。
江蓠方出水,惨淡河之洲。我欲采其芳,颓波荡我舟。
左右望春草,涕泗缘缨流。
鸳帐冷,烛光浮。帐冷光浮梦短,思悠悠。添得满腔憔悴,满身愁。
纵到花间月底,意难留。
元年正月初,运使莅江浙。
二月开衙门,上下总怡悦。
明恩隆委任,疏钝愧忝窃。
四月草寇生,民灶被残劫。
场官殒八人,煎办顿阻节。
分司两道出,招抚心力竭。
十月大课成,幸且无亏折。
省垣诸公相,筵燕每攀接。
和气蔼如春,鱼水喜相得。
家有黄马驹,日夕畏踶啮。
平章换青鬃,裁银补吾缺。
因得与子槃,求姻细抡择。
戊子王氏女,偶与龟筮叶。
遂于十月间,随宜为昏结。
念汝一载余,音问成远隔。
劳我昼夜思,梦寐常切切。
恐汝疾病生,忧汝门户迫。
道路常阻修,端便不可索。
颇闻湖广传,今年丰稼穑。
老怀虽少慰,汝信终未阅。
寥寥乡里人,惘惘嗟久别。
朝用心所亲,此际想疲苶。
治家诚不易,要自有规划。
往昔唐棣生,说令为汝厄。
倍田增税亩,赋役苦重叠。
病根坚莫除,此害最深刻。
其类繁有徒,相妒每中热。
汝但循天理,勿与致唇舌。
年来我身安,第益须鬓白。
行步甚轻快,颜面亦光泽。
人皆爱我健,言有卫生诀。
卫生能寡欲,应在寿者列。
念念想吾蒲,为汝安第宅。
上疏乞归田,此意已先决。
致仕许老臣,纶音载条格。
迩来复苏州,张寇就夷灭。
仲冬伐方氏,一月报三捷。
遣子赴京师,懔懔归有德。
太平看有象,登用多俊杰。
法度尚严明,分寸惧违越。
新添十九场,盐课又增额。
钱粮诚重事,利害非琐屑。
忡忡郁深忧,怀抱时痞塞。
遣伻令远归,于汝还细说。
亲眷好情密,邻里要和协。
种艺贵先时,修身莫中辍。
小人须善处,奴仆简嗔责。
树为丘陇看,祀为宗祖设。
不可视泛常,时岁忘造谒。
杭州古名郡,来者常不绝。
题诗寄平安,老泪迸昏睫。
一一谢亲知,无状恕老拙。
婿和翁、冰清玉润,翩翩丽藻还同。最娇梅福女,月华才貌,正喜早乘龙。
恰当春禊候,浴桃花、持赠兰红。作好会鹣鹣,碧箫响彻烟空。
香风。画楼吹处,锦笺斑管,分赋匆匆。一双如绛树,一声歌两曲,莫辨雌雄。
凤凰飞复止,小比肩,长日房栊。与沈氏,青霜爱子,金粟连丛。
客中良夜月,恍若故乡明。玉镜光随满,银河影共横。
多情邀我饮,故意伴人行。天际清如水,依稀见五城。
遗荣涉林丘,扪萝弭朝节。回眺林薄外,瀑流撼玉轶。
天高山气清,野静夕霏彻。忽见双飞龙,下饮寒潭洌。
水雾腾紫虹,石鲸势怒抉。初疑河汉倾,又似浑沌泄。
灵源莽何穷,素练天所揭。仙翁碧玉笙,鹤驭振㵳泬。
我欲从之游,风烟坐羁屑。缅邈怀孤高,幽意不可掇。
自昔中原歌有菽,教诲尔子期式谷。元亮虽有五男儿,衔杯委运拟恸哭。
余初鞠子苦艰辛,年近半百始诞育。壮儿孱弱且多疾,爱养娇痴徒碌碌。
目今年垂十九龄,胸次茫然真朴
榕叶梅花岭路长,皇华持节昼还乡。此行不似并州使,怅望孤云隔太行。
学士新堂切禁垣,赏筵秩秩咏斯干。碧桃和露来天上,玉醴生香出大官。
棋局往来随胜负,投壶还激罄交欢。独怜沧海将归客,后会难期强自宽。